صلبیه
From Wikipedia, the free encyclopedia
صُلبیه (به انگلیسی: Sclera) یا سفیدی چشم، پردهای سفید و کدر در چشم است که از الیاف محکم ساخته شده و بخش اعظم کره چشم را دربر گرفتهاست. این بخش از چشم اثر مستقیمی در فرایند بینایی ندارد و در واقع همانند یک دیواره از اجزای درونی چشم محافظت میکند. رنگ صلبیه ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد.
صلبیه | |
---|---|
جزئیات | |
سرخرگها | anterior ciliary arteries, long posterior ciliary arteries, short posterior ciliary arteries |
شناسهها | |
MeSH | D012590 |
TA98 | A15.2.02.002 |
TA2 | 6750 |
FMA | 58269 |
صلبیه در امتداد قرنیه است و تا پشت چشم و تا عصب بینایی ادامه مییابد. در واقع صلبیه بافت نسبتاً محکمی است که دور تا دور کره چشم به جز قرنیه را میپوشاند. صلبیه تقریباً چهارپنجم مساحت کرهٔ چشم را میپوشاند. این پوشش در یک ششم قدامی چشم شفاف است و تبدیل به قرنیه میشود. واژه صلبیه (سَختینه) به معنی سفت و سخت است. ریشه نام عربی آن یعنی «صلبة» به گفته حُنَیْن بن اسحاق به دلیل استواری و سفت بودن آن است که در کتاب «المسائل فی العین» و کتاب «ده ماده» شرح دادهاست[1]
از بافت صلبیه انسانی در درمان بیماریهای مختلف چشمی به صورت پوشش کاشتهای چشمخانهای (ایمپلنتهای اوربیت) پس از تخلیه چشم و پیوند صلبیه در آسیبهای صلبیه، بازسازی بلب، جراحی فیلترینگ و پوشش وسایل زهکش (درناژکننده) در جراحی آبسیاه استفاده میشود.[2]