Demonoloji

Demonoloji veya diğer adıyla demonizm, Hıristiyan teolojisinin sistematik temsilleri, melek bilimine ek olarak bir demonlar doktrini içeriyordu, çünkü demonlar Hristiyan teolojisi tarafından düşmüş melekler olarak kavramsallaştırıldı. Malzemenin dogmatik işlenmesi genellikle soterioloji veya kristoloji gibi diğer incelemelere de başvurur. "Demon Bilimleri" anlamına gelir.^[1] Yunancada Daimon olarak yazılır ve ilahiyat, güç anlamına gelir.^[2]

Ortaçağ Teolojisi

Çoğu Hristiyan yazar, konu demonlar olduğunda Augustinus'un öğretilerine atıfta bulunur.^[3] Dünyanın ruhlara ve insanlara, iyiye ve kötüye ayrılabileceğini öğretti. İyi ruhlara "melekler", kötü ruhlara "demon" denirdi. Demonoloji üzerine bir diğer önemli yazar Thomas Aquinas'tır. Bedeni olmayan kötü varlıkların insanları etkileyip etkilemediğini ve nasıl etkileyebileceğini tartıştı. Bu tür varlıklar demonları etkileyebiliyorsa, bu özgür iradeyi saçma kılar mı? Aquin, demonların insan zihnini yalnızca imgelerle etkileyebileceği sonucuna varır, ancak buna katılan veya katılmayan özgür iradedir.^[4]

Nikolaj Abraham Abildgaard'ın Demon Tasviri

Avrupa Modern Çağı ve Modernitesi

İngiliz tarihçi Stuart Clark, çok beğenilen bir kitabında, demonları olan inancın, erken modern dönemde doğa anlayışının önemli bir parçası olduğunu göstermiştir.^[5] Clark'a göre demonoloji, doğal fenomenler için yaygın olarak kabul edilen açıklamalar sunan bir "fizik" idi. Bu değerlendirmeyle Stuart Clark, demonlari olan inancı öncelikle doğa bilimine karşı bir şey olarak gören eski tarih bilimine karşı çıktı. Clark'ın çalışmasından bu yana, farklı temel varsayımlara sahip açıklayıcı modellerin farklılıklarından çok benzerlikleri vurgulanmıştır.^[6]

19. yüzyıl yazarları, genellikle demonları olan inancı, animizm, çoktanrıcılık, tektanrıcılık gibi ön aşamalar veya sonraki aşamalar ve kategorilerle ilişkili olarak tarih felsefesi veya din tarihi ve evrim açısından sınıflandırmaya ve yorumlamaya çalışmışlardır. Günümüzün tarihsel anlayışına göre bu yorumlama girişimleri, delil bolluğunun hakkını pek veremez.^[7]

Kaynakça

1. "Arşivlenmiş kopya". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2013.
2. "Arşivlenmiş kopya". 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2013.
3. Wekenmann, Florian. "Nachwirkung von Augustins Dämonologie." Die Dämonen bei Augustinus und die antike Dämonologie. Brill Schöningh, 2022. 431-443.
4. Schäfer, Christian. "Die Dämonen der Philosophen: über die Geisterwissenschaften als Experimentierfeld der Geisteswissenschaften." Münchener Theologische Zeitschrift 59.2 (2008): 98-112.
5. "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023.
6. Clark: Thinking, S. 160.
7. Böcher 1981, 273 mit Bezug u. a. auf Colpe, 48-551.