Wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca (ang. ICD, implantable cardioverter defibrillator) – wszczepialne urządzenie medyczne, mające za zadanie przerwać potencjalnie groźną dla życia arytmię i przywrócić rytm zatokowy serca. Wszczepienia urządzenia dokonuje się u chorych, u których pomimo leczenia farmakologicznego istnieje duże ryzyko wystąpienia groźnych dla życia (tak zwanych złośliwych) zaburzeń rytmu serca, mogących doprowadzić do nagłego zatrzymania krążenia i śmierci sercowej.
Wskazaniami do tego typu leczenia są:
- przebyte zatrzymania krążenia w mechanizmie migotania komór[1]
- częstoskurcz komorowy niestabilny hemodynamicznie (przebiegający z zaburzeniami krążenia)
- obecnie coraz częściej wskazania do wszczepienia ICD są rozszerzane o przypadki, o których wiadomo, że mogą doprowadzić do zaburzeń rytmu w powyższych mechanizmach. Należą do nich między innymi zespół Brugadów, zespół długiego QT, niewydolność serca z niską frakcją wyrzutową lub kardiomiopatię przerostową. Aktualnie zalecenia te nie są ostatecznie ustalone i dość często ulegają zmianom[2]