Suinamorpha
klad ssaków parzystokopytnych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Suinamorpha – klad ssaków parzystokopytnych obejmujący świniokształtne wraz z taksonami bliższymi im, niż innym współczesnym ssakom.
Suinamorpha | |
świnia domowa | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Nadrząd | |
(bez rangi) | Artiodactylamorpha |
Rząd | |
(bez rangi) | Suinamorpha |
Taksonu Suinamorpha nie wyróżnia Polskie Nazewnictwo Ssaków Świata. Dzieli ono rząd parzystokopytnych na podrzędy. Pierwszy z nich to właśnie świniokształtne, do których zaliczają się świniowate[1], pekariowate[2] i hipopotamowate. Następny podrząd wielbłądokształtnych tworzy rodzina wielbłądowatych. Trzeci podrząd to właśnie przeżuwacze (kanczylowate[3], piżmowcowate, jeleniowate[4], widłorogowate, żyrafowate[5], wołowate[6]). Ta tradycyjna systematyka nie uwzględnia odkryć z końca XX wieku, zapoczątkowanych poszukiwaniami lądowych przodków waleni[7]. Hipotezy lokujące je wśród ssaków przypominających niedźwiedzie[8] bądź Mesonychia[7] zostały obalone. Badania genetyczne z 1994, wykonane przez Graura i Higginsa[9] oraz przez Irwina i Árnasona[10] dowiodły bliskiego pokrewieństwa waleni i przeżuwaczy[9] oraz bliskiego pokrewieństwa waleni i hipopotamowatych[10], co potwierdziły badania przeprowadzane w kolejnych latach, m.in. przez zespoły Gatesy’ego[11] i Arnasona[12]. W efekcie hipopotamowate połączono z waleniami w kladzie Whippomorpha, ten zaś wraz z przeżuwaczami w Cetruminantia. Wedle pracy Waddella i współpracowników, która zaproponowała te nazwy, Cetruminantia dalej razem ze świniowatymi tworzyła grupę Artiofabula[13]. Powyższy pogląd można by przedstawić na następującym kladogramie:
Artiofabula |
| ||||||||||||||||||
Systematykę w dalszym ciągu rozwijali inni uczeni. W 2009 Michelle Spaulding, Maureen A. O'Leary, John Gatesy opublikowali pracę, w której podjęli próbę uporządkowania parzystokopytnych wraz z zaliczanymi doń waleniami. Przeprowadzone badania doprowadziły ich jednak do wniosków innych, niż wyżej cytowane. W szczególności nie stwierdzili, by krewni świń i Cetruminantia tworzyły grupy siostrzane, względem których wielbłądokształtne miałyby być grupą zewnętrzną. Zamiast tego wyróżnili w parzystokopytnych 4 duże klady pozostające w politomii. Jednym z nich są właśnie Suinamorpha, definiowane jako klad typu stem, zawierający w sobie odpowiadający mu klad typu node: świniokształtne (Suina). Te ostatnie zdefiniowali jako dzik euroazjatycki + pekariowiec obrożny, Suinamorpha natomiast (czerpiące swą nazwę od Suina, podobne rozwiązanie zastosowali Spaulding i współpracownicy jeszcze w kilku przypadkach związanych ze sobą kladów typów node i stem) jako świniokształtne wraz z tymi taksonami, które są bliżej spokrewnione ze współczesnymi świniokształtnymi, niż z jakimkolwiek innym współczesnym taksonem[14].
W obrębie Suinamorpha najbardziej bazalnym taksonem jest Perchoerus, następnie siostrzany w stosunku do niego klad dzieli się na 3 taksony: jednym z nich jest wspomniany już pekariowiec, drugim wymarły Xenohyus, ostatnim rodzina świniowatych[14].