Religia w Wielkiej Brytanii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Religia w Wielkiej Brytanii – oraz w krajach, które ją poprzedzały została zdominowana od ponad 1400 lat przez różne odłamy chrześcijaństwa. Według spisu powszechnego w 2011 roku, większość obywateli identyfikuje się z chrześcijaństwem (59,5%), chociaż regularne uczęszczanie do kościoła drastycznie spadło od połowy XX wieku, a imigracja i zmiany demograficzne przyczyniły się do rozwoju innych wyznań, głównie islamu (5,0%), a także: hinduizmu (1,5%), sikhizmu (0,8%), judaizmu (0,5%) i buddyzmu (0,45%). 25,7% Brytyjczyków zdeklarowało bezwyznaniowość lub ateizm, a 7,3% nie określiło swej przynależności religijnej[2].
Katolicyzm pozostał dominującą formą chrześcijaństwa w całym średniowieczu do czasu protestanckiej angielskiej reformacji w 1534 roku, kiedy to został ustanowiony niezależny Kościół Anglii[3]. Odrębnie miała miejsce szkocka reformacja w XVI wieku, kiedy został ustanowiony narodowy prezbiteriański Kościół Szkocji.
Według najnowszego sondażu Eurobarometru z 2010 roku odpowiedzi mieszkańców Wielkiej Brytanii na pytania w sprawie wiary były następujące[4]:
- 37% – „Wierzę w istnienie Boga”,
- 33% – „Wierzę w istnienie pewnego rodzaju ducha lub siły życiowej”,
- 25% – „Nie wierzę w żaden rodzaj ducha, Boga lub siły życiowej”.
W latach 2015–2017 badania przeprowadzone przez Pew Forum dały następujące wyniki[5]:
- Wielka Brytania jest 29. najbardziej religijnym spośród 34 krajów europejskich,
- 11% w Wielkiej Brytanii to osoby wysoce religijne,
- 10% twierdzi, że religia jest bardzo ważna w ich życiu,
- 20% twierdzi, że uczestniczy w nabożeństwach co najmniej raz w miesiącu,
- 6% twierdzi, że codziennie się modli,
- 12% twierdzi, że wierzy w Boga z absolutną pewnością.