Kazan Watanabe
samuraj późnego okresu Edo, malarz, uczony i mąż stanu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kazan Watanabe (jap. 渡辺崋山 Watanabe Kazan; ur. 20 października 1793, zm. 23 listopada 1841[1]) – japoński uczony i malarz.
Pochodził ze zubożałej rodziny samurajskiej[1][2]. Malarstwa uczył się u Bunchō[3]. Służył u daimyō hanu Tawara (prowincja Mikawa)[1]. Był przeciwnikiem izolacjonistycznej polityki siogunatu Tokugawa i nawoływał do nawiązania kontaktów handlowych i kulturowych z Zachodem. Spędził z tego powodu kilka lat w areszcie domowym, a w końcu został zmuszony do popełnienia seppuku[1][2][3].
Znany głównie jako twórca naturalistycznych portretów[1][2], tworzył także przedstawienia kwiatów i bambusów malowanych techniką mokkotsu oraz malarstwo pejzażowe w stylu nanga, inspirowane dziełami mistrzów chińskich, głównie Wu Zhena i Zhen Xie[3]. Biorąc za punkt wyjścia tradycyjną zasadę harmonii malarstwa, poezji i kaligrafii nie naśladował jednak bezrefleksyjnie dawnych mistrzów, szukając nowych rozwiązań plastycznych[3]. W swoich obrazach stosował zaczerpniętą z malarstwa zachodniego perspektywę[1].