![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7e/Rousseau_-_Discours_sur_l%2527oeconomie_politique%252C_1758_-_5884558.tif/lossy-page1-640px-Rousseau_-_Discours_sur_l%2527oeconomie_politique%252C_1758_-_5884558.tif.jpg&w=640&q=50)
Ekonomia polityczna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ekonomia polityczna – nauka teoretyczna o charakterze pozytywnym, służąca poznaniu i opisywaniu rzeczywistości. Ma wskazywać środki służące do osiągania celów oraz stosowne metody posługiwania się tymi środkami. Jej zastosowaniem jest polityka gospodarcza jako działalność państwa. Według Edwarda Taylora w ekonomii politycznej wyróżnić należy część ogólną oraz szczegółową. Zagadnienia polityki gospodarczej powinno się prezentować w ramach części szczegółowej, określanej niekiedy jako ekonomia polityczna stosowana[1].
![]() |
Ten artykuł dotyczy nauki teoretycznej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7e/Rousseau_-_Discours_sur_l%27oeconomie_politique%2C_1758_-_5884558.tif/lossy-page1-640px-Rousseau_-_Discours_sur_l%27oeconomie_politique%2C_1758_-_5884558.tif.jpg)
Twórcą pojęcia ekonomia polityczna jest francuski ekonomista Antoine de Montchrestien[2].
Ekonomia polityczna zajmuje się badaniem praw rządzących procesami produkcji, podziału i wymiany środków służących do zaspokojenia ludzkich potrzeb. Produkcja, podział i wymiana mają dwie zasadnicze strony: techniczną i społeczną. Strona techniczna znajduje wyraz w siłach wytwórczych, informuje o metodach użycia określonych środków produkcji i ludzkiej pracy. Strona ta jest przedmiotem badań naukowo technicznych i przyrodniczych. Ponieważ ludzie zawsze zdobywali i zdobywają dobra wspólnie i zespołowo, stronę społeczną obrazują stosunki produkcji. Informują one o sposobach organizowania się ludzi w społecznych procesach wytwarzania, podziału oraz wymiany dóbr i stanowią bazę ekonomicznych ustrojów społeczeństw[3].