Barend van Orley
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Barend van Orley (ur. ok. 1488 w Brukseli, zm. w 1541 tamże) – niderlandzki malarz okresu renesansu.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
1541 | ||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
Inne formy imienia: Barent, Bernard, Bernaerd, Bernert
Był synem i uczniem malarza Valentina van Orley. Zaczął pracę na dworze Małgorzaty Austriackiej w Mechelen od 1515 roku od namalowania portretów dzieci Filipa IV Pięknego. Pozostał na dworze do śmierci Małgorzaty w 1530 roku, kontynuował warsztat dla jej następczyni Marii Węgierskiej[1][2]. Dwukrotnie podejmował Albrechta Dürera w czasie jego wizyty w Brukseli.
Malował portrety i obrazy ołtarzowe. Zajmował się też projektowaniem witraży i kartonów do tapiserii. Do jego arcydzieł należy cykl tzw. Polowań cesarza Maksymiliana (12 arrasów), do których wykonał kartony w l. 1521-30 (Paryż, Luwr). Jego uczniami byli m.in. Michael Coxcie, Pieter Coecke van Aelst, Pieter de Kempeneer.[potrzebny przypis]