Antropologia wizualna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Antropologia wizualna – subdyscyplina antropologii kulturowej zajmująca się interpretowaniem wizualnej części kultury oraz wykorzystywaniem rysunku, malarstwa, fotografii, filmu i innych form wizualnych, w badaniach z zakresu antropologii kulturowej. W jej ramach badane są sposoby postrzegania wizualności przez członków różnych kultur. Antropologia wizualna jest również metodą, dzięki której antropolog może przedstawić treść badań za pomocą nie słów, lecz obrazu. Często metody wizualne są wykorzystywane również w antropologii stosowanej, bądź w badaniach partycypacyjnych.
Antropologia wizualna jest dobrze dostosowana do zrozumienia, w jaki sposób różnorodne grupy ludzi interpretują wizualne wyobrażenia zgodnie z ich społecznym położeniem i społecznym kontekstem. Tak też można byłoby określić cele socjologii wizualnej, która jawi się w tym kontekście jako socjologia jakościowa[1].
Współcześnie antropologia wizualna obejmuje również badania wszystkich przedstawień wizualnych, takich jak taniec, muzea, materiały archiwalne i wszystkich sztuk wizualnych oraz produkcja i odbiór mediów w różnych kulturach.Tematy badawcze często obejmują malarstwo, tatuaże, rzeźby i płaskorzeźby, sztuka naskalna, scrimshaw, biżuterię, hieroglify, obrazy i fotografie. Do badań w obrębie antropologii wizualnej należy też badanie wzroku ludzkiego, własności mediów, relacja wizualnej formy i jej funkcji, a także zastosowanie przedstawień wizualnych.
Do najwybitniejszych przedstawicieli dyscypliny należą: Alfred Cort Haddon, Baldwin Spencer, David MacDougall, Margaret Mead, Gregory Bateson, Sol Worth, Franz Boas, a spośród Polaków Bronisław Malinowski i Zofia Rydet.