Syndroom van Lambert-Eaton
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het syndroom van Lambert-Eaton (ook wel Lambert-Eaton myastheen syndroom (LEMS) is een zeldzame auto-immuunziekte die gekenmerkt wordt door antilichamen gericht tegen de presynaptische calciumkanalen in de neuromusculaire overgang. De etiologie van LEMS lijkt op die van myasthenia gravis, er zijn echter duidelijke verschillen tussen beide aandoeningen.
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Snelle feiten Synoniemen, Latijn ...
Syndroom van Lambert-Eaton | ||||
---|---|---|---|---|
Beeld van een zenuw die een spier innerveert: 1. Zenuwuiteinde 2. Motorische eindplaat 3. spiervezel 4. Myofibril | ||||
Synoniemen | ||||
Latijn | syndroom van Eaton-Lambert-Rooke[1] | |||
Coderingen | ||||
ICD-10 | G73.1 | |||
ICD-9 | 358.1 | |||
OMIM | 254200 | |||
DiseasesDB | 4030 | |||
MedlinePlus | 000710 | |||
eMedicine | neuro/181emerg/292 | |||
MeSH | D015624 | |||
|
Sluiten
Het aantal nieuwe gevallen (de incidentie) van LEMS per jaar is 0,48 per 1 miljoen mensen. De jaarlijkse prevalentie is 2,32 per 1 miljoen mensen.[2]