Conventie van Constantinopel
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Conventie van Constantinopel is een multilateraal handelsverdrag betreffende het gebruik van het Suezkanaal tussen Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Nederland, Oostenrijk-Hongarije, Rusland, Italië en het Ottomaanse Rijk dat ontworpen is op 2 maart 1888. Enkele maanden later, op 29 oktober 1888 werd het verdrag door eerdergenoemde partijen ondertekend en december 1888 werd het daadwerkelijk actief. Namens Nederland waren aanwezig de heren M.M.H. Jansen en Prof. T.M.C. Asser, resp staatsraad en hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam[1]
Conventie van Constantinopel | ||||
---|---|---|---|---|
vertegenwoordigers van de verschillende landen | ||||
Ontworpen | 2 maart 1888 | |||
Ondertekend | 29 oktober 1888 in Constantinopel | |||
In werking getreden | 8 april 1904 | |||
Ondertekenaars | landen met een belang | |||
Depositaris | Ottomaanse Rijk | |||
Taal | Frans | |||
|
Het verdrag behelsde de vrije doorgang van alle schepen door het Suezkanaal in tijden van oorlog en vrede. Om de vrije doorvaart te garanderen namen de Britten de taak op zich om de scheepvaart (en dus het kanaal) te verdedigen; er waren al sinds 1882 Britse troepen in Egypte aanwezig nadat zij een opstand van militairen tegen Europese en Ottomaanse overheersing hadden neergeslagen.
Als gevolg hiervan werd het Khedivaat Egypte, door wiens grondgebied het kanaal liep en aan wie alle aandelen in de Suezkanaalmaatschappij zouden terugvallen toen de 99-jarige huurovereenkomst van de onderneming om het kanaal te beheren afliep, dan ook niet uitgenodigd om deel te nemen aan de onderhandelingen en heeft het verdrag ook niet ondertekend. De ondertekenaars omvatten alle grote Europese mogendheden van die tijd, en het verdrag werd geïnterpreteerd als een gegarandeerd recht van doorvaart door het Suezkanaal tijdens oorlog en vrede. Tijdens de 74 jaar van de militaire aanwezigheid van het Verenigd Koninkrijk in Egypte, van 1882 tot 1956, had de Britse regering de effectieve controle over het kanaal. In 1956 nationaliseerde de Egyptische regering de Suezkanaal Maatschappij. Toekomstige oorlogen tussen Egypte en de staat Israël zouden het kanaal voor langere tijd geblokkeerd en onbruikbaar maken.