Aanbidding der Koningen (kunst)
artistiek thema / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Aanbidding der Koningen (Latijn: A Magis adoratur) is de naam die van oudsher wordt gegeven aan een veelvoorkomend onderwerp in de christelijke beeldende kunst. Het toont de aanbidding van het kindje Jezus door de drie wijzen uit het oosten.[1] Deze wijzen hebben de ster van Bethlehem gevolgd om de geboorteplaats van Jezus te vinden. Ze worden vooral in de westerse wereld van oudsher afgebeeld als koningen. Ook hebben ze goud, wierook en mirre, meegebracht, die zij vervolgens aan Jezus aanbieden. De voorstelling is ontleend aan het Bijbelverhaal over de geboorte van Jezus. In Matteüs 2:11 wordt hierover het volgende geschreven:
- "Ze gingen het huis binnen en vonden het kind met Maria, zijn moeder. Ze wierpen zich neer om het eer te bewijzen. Daarna openden ze hun kistjes met kostbaarheden en boden het kind geschenken aan: goud en wierook en mirre."[2]
Deze gebeurtenis wordt in kerkgemeenschappen in de westerse wereld gevierd op Driekoningen (6 januari). De oorspronkelijke, summiere overlevering in Matteüs 2:1-22 is in de christelijke beeldende kunst omgevormd tot een uitgebreid verhaal met een aantal steeds terugkerende iconografische kenmerken die niet in het oorspronkelijke Bijbelverhaal voorkomen, zoals de ezel en de os. Door de aandacht te vestigen op de koningen en hun onderwerping aan Jezus kon de Kerk benadrukken dat al vanaf zijn geboorte Jezus gezien werd als de koning van de aarde.