Amir Khusrau
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ab'ul Hasan Yamīn ud-Dīn Khusrau? (natus Patiyali in urbe Sultanatus Delliensis anno 1253; mortuus Dellii in Sultanatu Delliensi mense Octobri anno 1325) (Persice ابوالحسن یمین الدین خسرو, Urdu ابوالحسن یمی الدین خسرو), late Amīr Khusrau Dehlavī et Amīr Khusrau? tantum appellatus, fuit musicus, poeta, eruditus Sufiensis ex Asia Meridiana ortus. Partes maximi momenti in historia culturalis subcontinentis Indicae egit. Mysticismum profitebatur, discipulus spiritualis cuiusdam Nizamuddin Auliya Delliensis. Poemata plerumque Persice componebat, sed etiam Hindavice. Ḳhāliq Bārī, vocabularium versibus nomina Arabica, Persica, Hindavica colligens, ei saepe tribuitur.[1] Khusrau aliquando vox Indiae (Tuti-e-Hind) appellatur, pater litterarum Urduicarum aestimatus.[2][3][4][5]