Charles Martel
From Wikipedia, the free encyclopedia
Charles Martel (in latino Carolus Martellus; in germano Karl Martell), (circa 688[1], Herstal — le 22 de octobre 741, Quierzy) esseva un homine de Stato e chef militar franc que, como Duce del francos e Maior palatii ("Major del Palatio"), esseva le dirigente de facto de Franchia (non confunder con Francia) ab 718 usque su morte.[2][3][4]
Charles Martel | |
---|---|
Sexo | mascule |
Nascentia | 688-08-23 (Herstal) |
Decesso | 741-10-22 (Quierzy) |
Loco de reposo | Basilica of Saint-Denis[*] |
Supernomine | Martellus, Tudes |
Citatania | Francia[*] |
Occupation | homine de stato[*], military leader[*] |
Conjuge | Rotrude of Trier[*], Concubine[*], Swanachild[*] |
Infantes | Carloman[*], Pepin the Short[*], Hiltrud[*], Landrada[*], Auda of France[*], Bernard, son of Charles Martel[*], Grifo[*], Hieronymus[*], Remigius of Rouen[*] |
Parentes | matre Alpaida[*] patre Pepin of Herstal[*] |
Fratres/sorores | Drogo of Champagne[*], Grimoald the Younger[*], Childebrand I[*] |
Lingua | latino |
Identificatores | |
ISNI | 000000006629310X |
VIAF | 807219 |
Commons | Charles Martel |
Filio del homine de Stato franc Pippino de Herstal e de un femina nobile nominate Alpaida, Charles realisava con successo su ambitiones de poter, como successor de su patre e Major del Palatio, in le mundo politic franc. Adjutante se del complimentos de su patre e continuante los, ille reestabliva un governamento centralisate in Franchia e initiava un serie de campanias militar que faceva de nove del francos le maestros absolute de tote le territorio de Gallia.
Post multe effortios pro unificar Gallia, Charles concentrava su attention super conflictos estranier, in particular le advantia del moslemes in Europa del West, que esseva un preoccupation major. Le fortias moslem arabe e berber habeva jam conquirite le Peninsula Iberic (711-726), transversate le Pyreneos (720) e prendite le controlo de Gallia narbonnese, que esseva un territorio importante del visigothos (721-725).[5]
Post combattos intermittente, sub le direction de Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Ghafiqi, le wali de Al-Andalus, illes avantiava verso Gallia e le urbe sancte de Tours. In octobre 732, le armea del califato omeyyade ducite per al-Ghafiqi incontrava le fortias franc e aquitan ducite per Charles Martel in un area situate inter le urbes de Tours e Poitiers (centro-west actual de Francia),[6] que finiva per un victoria historicamente decisive del francos cognoscite como le Battalia de Poitiers (732), e poneva fin al "ultime del grande invasiones arabe de Francia"; un victoria describite como "brillante" pro Charles Martel.[7][8][9][10][11]
Post le battalia, Charles Martel dirigeva un offensiva in que ille destrueva fortalessas in Agde, Beziers e Maguelone e ingagiava le fortias moslem in Nimes, mais non poteva reconquerir Narbonne (737) ni reganiar le totalitate del Narbonnaise visigothic.[7] Plus tarde, ille obteneva victorias importante contra altere regnos christian, establiente le controlo del francos super Bavaria, Alemannia (non confunder con Germania) e Frisen, e ille fortiava alcun tribos de Saxonia a pagar un tributo (738).[7]
Foras de su factos militar, Charles es considerate un personage fundator del Medievo europee. Un administrator e guerrero, ille habeva un rolo major in le establimento del systema feodal franc[12] Le papa Gregorio III, cuje regno esseva menaciate per le Lombardos e que Constantinopole non adjutava plus, demandava a Charles de defender le Sancte Sede e le donava le consulato de Roma ben que Charles non lo acceptava.[7][13][14].
Ille divideva Franchia inter su filios, Carloman e Pippino le Breve. Iste deveniva le prime rege del dynastia del carolingos. Le granfilio de Charles Martel, Carolo Magne, extendeva su regno verso le west e deveniva le prime imperator del occidente depost le cadita de Roma.[1]
Ille esseva multo usate como personage de propaganda al fin del seculo 20, in particular per le extreme derecta.[15]