Դոն Դելիլո
From Wikipedia, the free encyclopedia
Դոնալդ Ռիչարդ Դելիլո (անգլ.՝ Donald Richard DeLillo, նոյեմբերի 20, 1936(1936-11-20)[1][2][3][…], Բրոնքս շրջան, Նյու Յորք), ամերիկացի վիպասան, պատմվածքների հեղինակ, դրամատուրգ, սցենարիստ և էսսեիստ։ Նրա աշխատանքները ընդգրկում են այնպիսի բազմազան թեմաներ, ինչպիսիք են` հեռուստատեսությունը, միջուկային պատերազմը, սպորտը, լեզվի բարդությունը, կատարողական արվեստը, մաթեմատիկան, թվային դարաշրջանի առաջխաղացումը, քաղաքականությունը, տնտեսությունը և գլոբալ ահաբեկչությունը։ Սկզբում նա հայտնի կուլտային գրող էր, սակայն 1985 թվականին «Սպիտակ աղմուկ»-ի հրապարակումը բերեց նրան լայն ճանաչում և գեղարվեստական գրականության համար գրքի ազգային մրցանակի։ Դրան 1988 թվականին հաջորդել է «Կշեռք» բեսթսելերը։ Դելիլոն երկու անգամ Պուլիտցերյան մրցանակի դափնեկիր է եղել գեղարվեստական գրականության համար, (1992 թվականին Մաո 2-րդի համար և 1998 թվականին հանցավոր աշխարհի համար)[7], 1992 թվականին արժանացել է Պեն/Ֆոլքներ մրցանակի Մաո 2-րդի համար, (2012 թվականին ստանալով Պեն/Ֆոլքներ մրցանակի ևս մեկ անվանակարգ), արժանացել է Պեն/Սոլ Բելլոուի մրցանակին՝ արժանացել է Պեն/Սաուլ մրցանակին 2010 թվականին ամերիկյան գեղարվեստական գրականության նվաճումների համար և 2013 թվականին ստացել է Կոնգրեսի գրադարանի մրցանակը ամերիկյան գեղարվեստական գրականության համար[8]։
Դոն Դելիլո | |
---|---|
Ծնվել է | նոյեմբերի 20, 1936(1936-11-20)[1][2][3][…] (87 տարեկան) |
Ծննդավայր | Բրոնքս շրջան, Նյու Յորք |
Քաղաքացիություն | ԱՄՆ[4] |
Կրթություն | Ֆորդհեմի համալսարան և Cardinal Hayes High School? |
Ազդվել է | Հենրի Ջեյմս, Malcolm Lowry?, Վլադիմիր Նաբոկով, Ուիլյամ Ֆոլքներ և Ջեյմս Բալարդ |
Երկեր | Սպիտակ աղմուկ, Libra?, Mao II?, Underworld? և Cosmopolis? |
Մասնագիտություն | դրամատուրգ, սցենարիստ, վիպասան, ակնարկագիր և լրագրող |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Անդամություն | Արվեստի և գրականության ամերիկյան ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա և PEN America |
Ստորագրություն | |
Don DeLillo Վիքիպահեստում |
Դելիլոն իր ֆանտաստիկան նկարագրել է որպես «կյանքը վտանգավոր ժամանակների հետ կապված[9], և 2005-ին տված հարցազրույցում հայտարարել է. գրողները պետք է դիմակայեն համակարգերին։ Կարևոր է դեմ դուրս գալ իշխանության, կորպորացիաների, պետության և ամբողջ համակարգի ժամանցային սպառմանը և թուլացմանը։ Ես կարծում եմ, որ գրողները իրենց բնույթով պետք է դիմակայեն այն ամենին, ինչը փորձում է պարտադրել մեզ իշխանությունը[10]։