Shabat
From Wikipedia, the free encyclopedia
Shabat (en hebreo: שַׁבָּת; Šabbāṯ, que quere dicir "descanso"), é o sétimo día da semana xudía, e debe ser celebrado, segundo as prescricións da Torá, en primeiro lugar mediante a abstención de calquera clase de traballo. O Shabat comeza o venres co solpor e remata despois do anoitecer o sábado. O Shabat é no ethos xudeu un sinal da relación entre Deus e o pobo xudeu. A celebración do Shabat está prescrita entre os Dez Mandamentos recibidos por Moisés.
Este artigo amosa escritos hebraicos. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros. |
Nos Dez Mandamentos di: Éxodo 20:8:
Pensa no día do sábado para o faceres día santo. Traballarás seis días na semana, e neles fara-la túa tarefa. Pero o día sétimo é sábado, adicado ó Señor o teu Deus. Nel non farás traballo ningún, nin ti, nin o teu fillo, nin a túa filla, nin o teu servo, nin a túa serva, nin o teu gando, nin o forasteiro que habite nas túas cidades. Porque o Señor fixo en seis días o ceo, a terra, o mar e todo o que hai neles, e no sétimo descansou. Por iso mesmo bendiciu o Señor o día do sábado e declarouno día santo
Na versión dos Dez Mandamentos de Deuteronomio 5:12-15 a palabra zakhor (pensa, lembra) substitúese por shamor (reserva, observa). De aquí apréndense os dous principais elementos da observancia do Shabat: recordalo e honralo por medio de rituais e cousas pracenteiras, e coidalo por medio da abstención dos traballos prohibidos nel.