Psicoloxía da cor
From Wikipedia, the free encyclopedia
A psicoloxía da cor é o estudo dos tons cromáticos como determinantes do comportamento humano. A cor inflúe en percepcións que non son obvias, como o sabor dos alimentos. As cores teñen calidades que poden causar certas emocións nas persoas.[1] As cores tamén poden mellorar a eficacia dos placebos.[2] Por exemplo, as pastillas vermellas ou laranxas adoitan empregarse como estimulantes. Como a cor inflúe nos individuos pode variar segundo a idade, o xénero e a cultura. Por exemplo, os homes heterosexuais tenden a informar de que os traxes vermellos aumentan o atractivo feminino, mentres que as femias heterosexuais negan que a cor dos traxes teña un impacto sobre a dos homes.[3] Os estudos científicos revisados sobre os efectos psicolóxicos das cores, porén, son bastante recentes, escasos, e por veces controvertidos, como os referidos aos termos básicos da cor e a súa relatividade lingüística, ou como as asociacións de cores poden ter certa preferencia uniforme entre xénero e etnia ou variar cronolóxica e contextualmente entre culturas.[4]
A psicoloxía da cor tamén é amplamente empregada en mercadotecnia e publicidade. Os comerciantes ven a cor como importante, xa que a cor pode influír nas emocións e percepcións dos consumidores sobre os bens e servizos. Os logotipos / imagotipos para as empresas son importantes xa que poden atraer máis clientes.[5] As cores tamén son importantes para os escaparates das tendas. A investigación demostra que cores como o vermello tendían a atraer compradores espontáneos, a pesar de que as cores frías como o azul eran máis favorables.[6]