Praxíteles
From Wikipedia, the free encyclopedia
Praxíteles (grego antigo: Πραξιτέλης) de Atenas, fillo de Cefisodoto o Vello, nado en Atenas cara ao -395,[1] foi o máis renomeado escultor clásico ático do século IV adC. Coa obra de Praxíteles a escultura grega evolucionou dende o clasicismo cara a unha especie de cedo manierismo, ao acentuar o sensualismo. As súas obras están caracterizadas pola chamada karis (graza) ática e a chamada «curva praxiteliana» consistente nun elegante contrapposto.
Nome orixinal | (grc) Πραξιτέλης |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | c. 395 a. C. Atenas, Grecia |
Morte | c. 330 a. C. (64/65 anos) |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Antiga Atenas |
Actividade | |
Campo de traballo | Escultura |
Lugar de traballo | Atenas |
Ocupación | escultor |
Período de tempo | Antigüidade clásica |
Período de actividade | 375 a. C. - 340 a. C. |
Lingua | Grego antigo |
Obra | |
Obras destacables
| |
Familia | |
Fillos | Kephisodotos the Younger (pt) , Timarchus (pt) |
Pai | Cefisódoto, o Velho (pt) |
Foi o primeiro en esculpir a forma feminina espida nunha estatua a tamaño natural. Aínda que non queda ningunha escultura que sexa atribuíble sen dúbidas a Praxíteles, numerosas copias das súas obras sobreviviron; autores contemporáneos, incluíndo a Plinio o Vello, escribiron sobre as súas obras; e sobreviviron moedas gravadas con siluetas de varios dos seus modelos estatuarios.
Unha suposta relación entre Praxíteles e a súa fermosa modelo, a cortesá tespia Friné, inspirou especulación e interpretación en obras de arte que van dende a pintura (Gérôme) á ópera cómica (Saint-Saëns) ou as marionetas (Charles Maurice Donnay).
Algúns escritores sostiveron que houbo dous escultores co nome de Praxíteles. Un sería contemporáneo de Fidias e o outro o seu máis coñecido neto. Aínda que a repetición do mesmo nome en xeracións sucesivas é habitual en Grecia, non hai evidencia certa para ningunha das posicións.