Pintura do Século de ouro neerlandés
From Wikipedia, the free encyclopedia
A pintura do Século de ouro neerlandés ou pintura barroca holandesa desenvolveuse durante un período da historia neerlandesa que abarca o século XVII, durante e despois da Guerra do Oitenta Anos (1568-1648) pola independencia holandesa [1] chamado Século de ouro neerlandés ou Século de ouro dos Países Baixos. As Provincias Unidas eran a nación máis próspera de Europa, liderando o comercio, a ciencia e a arte. A arte holandesa tivo que reinventarse por completo despois do brusco corte coas tradicións culturais católicas e da antiga monarquía.
A pintura holandesa do Século de ouro mostra moitas das características do Barroco europeo, pero carece na súa maior parte da idealización e o amor polo esplendor típicos de gran parte da arte barroca, incluído o do veciño Flandres. A maior parte das obras reflicte a tradición de detallado realismo herdado da pintura flamenga primitiva.
Un trazo distintivo do período é a proliferación de diversos xéneros de pintura, centrándose a maior parte dos artistas nun só deles. O pleno desenvolvemento desta especialización vese desde finais dos anos 1620, e o período desde entón até a invasión francesa de 1672 é o núcleo da pintura da Idade de Ouro.