پوبلیوس والریوس پوبلیکولا
سیاستمدار در روم باستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
پوبلیوس والریوس پوبلیکولا (به لاتین: Publius Valerius Publicola) (در گذشته در ۵۰۳ پیش از میلاد) سومین کنسول روم[1] و از بنیانگذاران جمهوری روم بود. پس از تجاوز سکستوس تارکوئینیوس به لوکرتیا در ۵۰۹ قبل از میلاد، او بههمراه لوکیوس یونیوس بروتوس در شورش شرکت داشت و پادشاهی روم را برانداخت و جمهوری را تأسیس کرد. او در دوران کنسولیاش چنان خدمات ارزندهای به جمهوری نوپا و حفظ آن کرد که ملقب به پوپلیکولا بهمعنی «دوست ملت» شد.[2]
پوبلیوس والریوس پوبلیکولا | |
---|---|
زادهٔ | نامعلوم پادشاهی روم |
درگذشت | ۵۰۳ قبل از میلاد جمهوری روم |
پیشه | سیاستمدار، انقلابی، کنسول و فرمانده نظامی |
شناختهشده برای | براندازی پادشاهی تارکوئینیان، رهبری و پاسداری جمهوری |
پیشینه نظامی | |
وفاداری | جمهوری روم |
جنگها و عملیاتها |
|
اطلاعات شخصی | |
پیشه | کنسول (۵۰۹، ۵۰۸، ۵۰۷ و ۵۰۴ ق. م) |
پوبلیکولا از طرفداران سرسخت حکومت مردمی بود و پلوتارک او را «ناجی جمهوری» نامیده و بخشی از کتابش زندگی یونانیان و رومیان شریف را به او اختصاص دادهاست. پوبلیوس نام مستعار الکساندر همیلتون و جیمز مدیسون و جان جی، نویسندگان مجموعه مقالات فدرالیست، نیز بود که از برقراری یک جمهوری نیرومند در ایالات تازه به استقلال رسیده آمریکا حمایت و مردم نیویورک را به موافقت با قانون اساسی پیشنهادی کنفدراسیون فرا میخواند.[3]