میلین
From Wikipedia, the free encyclopedia
میلین دارای یک ساختار چربی-غنی است که در اطراف آکسون برخی از سلولهای عصبی تشکیل شده از یک لایه عایق الکتریکی پیچیده شده. وجود میلین برای عملکرد مناسب دستگاه عصبی ضروری است. تولید میلین به صورت تخصصی توسط سلولهای گلیال از طریق گسترش خود در فرایندهای سلولی است.
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
سرعت بالای هدایت در اعصاب مرکزی و محیطی بستگی به تشکیل میلین دارد، که یک ساختمان پروتئین و لیپید چند لایه است و از غشاء پلاسمائی سلولهای گلیال تشکیل میشود. در سیستم اعصاب محیطی سلولهای شوان مسئول میلینه شدن یک قسمت از اکسون یک سلول عصبی است. سلول شوان توسط پیچیدن چندین بار خودش اطراف آکسون، این عمل را انجام میدهد بطوریکه غلاف چند لایه ای غشائی اطراف اکسون را احاطه نماید. در دستگاه مرکزی اعصاب، اولیگودندروسیتها مسئول میلینه شدن هستند. تصویر عمومی میلینه شدن در شکل ۴ نشان داده شدهاست.
تولید غلاف میلین myelination یا myelinogenesis نام دارد. در انسان myelination زود آغاز میشود در دوره سهماهه اول[1] اگر چه میلین به صورت کم در مغز در زمان تولد وجود دارد. در نوزادی myelination به سرعت رخ میدهد که شامل راه رفتن و خزیدن در سال اول میشود. Myelination همچنان در نوجوانی هم رشد پیدا میکند.
سلولهای شوان میلین را در سیستم عصبی محیطی تأمین میکند در حالی که oligodendrocytes بهطور خاص از نوع interfascicular میلین را برای آکسون در سیستم عصبی مرکزی تولید میکند. میلین به عنوان یک مشخصه برای مهرهداران (gnathostome) است اما میلین مانند غلاف نیز در برخی از بیمهرگان دیده میشود. اگر چه میلین آنها کاملاً متفاوت از میلین مهرهداران در سطح مولکولی است. میلین در سال ۱۸۵۴ توسط Rudolf Virchow کشف شدهاست.