موسیقی امبینت
From Wikipedia, the free encyclopedia
موسیقی اَمبینت (به انگلیسی: Ambient music) گونهای از موسیقی برآمده از آثار هنرمندان سینثپاپ تجربی دههٔ ۱۹۷۰ میلادی مانند کرافتورک و برایان اینو -که مبنای موسیقی را در استفاده از سینثسایزر فرض داشتند- و فضای خلسهآور موسیقی تکنو دههٔ ۱۹۸۰ میلادی است.[1] در موسیقی اَمبینت بیش از آنکه به ملودی و ضرب اهمیت داده شود به عناصر کمپوزیسیون و جنس و بافت صداها توجه میشود.
موسیقی اَمبینت | |
---|---|
ریشههای سبکی | موسیقی الکترونیک پیشزمینه مبلمان مینیمال موسیقی تجربی (اوایل) درون فریپرترونیکس کراوتراک اسپیس راک سایکدلیک راک پراگرسیو راک |
ریشههای فرهنگی | اواخر دهه۸۰ میلادی، اروپا |
سازهای معمول | سینثسایزر، سازهای موسیقی الکترونیک و تقریباً همهٔ انواع سازها |
فرمهای مشتقشده | امبینت هاوس، چیل اوت، دان تمپو، موسیقی ترنس، موسیقی رقص هوشمند |
زیرژانرها | |
دارک امبینت، Drone music، لاورکیس، دیترویت تکنو | |
ژانرهای درهمآمیخته | |
امبینت داب، ایلبینت، سایبینت، امبینت اینداستریال، امبینت هاوس، اسپیس میوزیک |
آثار هنرمندان موسیقی کلاسیک/آوانگارد مانند اریک ساتی و کلود دبوسی نیز تأثیر مهمی در بسط ساختار موسیقی اَمبینت داشتند. مفهومی که ساتی از نوشتن قطعههای ساده برای تکنوازی پیانو یا اجرا توسط نوازندگان محدود در نظر داشت،[2] همجنسی شگفتآوری با تعریف اِنو از موسیقی اَمبینت دارد: «ایجاد فضای خوشایند موسیقایی که صداها بهجای اینکه به زور محیط را احاطه کنند، به شیوهای دلپذیر در آن پراکنده شدهاند.»[3]
موسیقی اَمبینت در سالهای آغازین دههٔ ۱۹۹۰ میلادی و به لطف آثار گروههایی مانند The Orb و هنرمندانی همچون افکس توئین محبوبیت پیدا کرد.
واژهٔ اَمبینت اولین بار توسط برایان اِنو و پس از آن که به علت حادثهای مجبور شد مدتی را در بستر بیماری سپری کند، برای اشاره به این سبک موسیقی استفاده شد.[4] از میان ساختههای او آلبوم امبینت ۱: موسیقی برای فرودگاهها (۱۹۷۸) به ترویج موسیقی اَمبینت کمک شایانی کرد.