فیلیپو برونلسکی
معمار ایتالیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
فیلیپو برونلسکی (ایتالیایی: Filippo Brunelleschi؛ /ˌbruːnəˈlɛski/ BROO-nə-LESK-ee؛ ایتالیایی: [fiˈlippo brunelˈleski]؛ ۱۳۷۷ – ۱۵ آوریل ۱۴۴۶) که با نام پیپو هم شناخته میشود،[1] معمار و مهندس مشهور ایتالیایی نیمهٔ نخست سده پانزدهم میلادی است.
فیلیپو برونلسکی | |
---|---|
نام هنگام تولد | فیلیپو برونلسکی |
زادهٔ | ۱۳۷۷ فلورانس |
درگذشت | ۱۴۴۶ |
ملیت | ایتالیایی |
پیشه | معمار |
پروژهها | کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره |
فیلیپو برونِلِسکی که آموزش زرگری دیده بود و در فنون کار با فلزات (پیکرههای نقره در محراب سان جاکوپو در کلیسای جامع پیستویا) و خراطی (شمایل تصلیب عیسی در بازیلیکای سانتا ماریا نووِلا در فلورانس) مهارت داشت، در نتیجهٔ چند سفر به رم به «رسالت» واقعی خود برای معماری پی برد.
نخستین و مهمترین این سفرها در سال ۱۴۰۲ و با همراهی دوناتِلّو انجام گرفت. برونِلِسکی که از سردمداران زندگی فرهنگی فلورانس بود، از سال ۱۴۰۹ کار خود در ساخت کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره را آغاز کرد و در ۱۴۱۸ شروع به ساخت گنبد عظیم کلیسا کرد که بنا بر معیارهای فنی و زیباشناختی کاملاً جدیدی طراحی شده بود.
این پژوهشگر ریاضیات کاربردی آغازگر دورهٔ پرسپکتیو «علمی» بود که به منظور درک و ساخت منطقی فضاهای سنجیده به کار گرفته میشد؛ با برونلسکی بود که اومانیسم در هنر پدید آمد. ساختمانهایی که او در فلورانس ساخت و تبدیل به مایهٔ الهام بسیاری معماران پس از او شد، نشانگر مجموعهٔ گستردهای از سبکهای گوناگون است، از بازیلیکاهای شکوهمند گرفته تا نیایشگاههای کوچک پلان مرکزی، از کاخهای خصوصی تا بیمارستانها، از آرایشهای شهری تا طراحی های نظامی و مکانیکی. هرآنچه به دست او انجام میشد، همواره احساسی از ضرباهنگی سنجیده و شگفتآور به بیننده القا میکرد، به گونهای که هر جزء از ساختار، رابطهٔ خیرهکنندهای با تناسبهای کل آن داشت