شوالیه
From Wikipedia, the free encyclopedia
شوالیه (به فرانسوی: Chevalier، سوارکار)[1] مقام افتخارآمیزی است که رؤسای دولت (همچنین پاپ) یا نمایندهٔ آنان در پیِ خدمت به پادشاه، کلیسا یا کشور به شخصی (بهویژه افراد نظامی) اعطا میکنند.[2][3]
اطلاعات اجمالی
امپراتور و امپراتریس | |
پادشاه و ملکه | |
نایبالسلطنه | |
آرشیدوک و آرشیدوشس | |
شاهزاده بزرگ و شاهدخت بزرگ دوک بزرگ و دوشس بزرگ | |
پرنس و پرنسس
| |
انفان و انفانت | |
دوک و دوشس | |
مارکی و مارکیز | |
مارگراف و مارگرِفین | |
کنت و کنتس ارل و کنتس | |
ویکنت و ویکنتس | |
بارون و بارونس | |
بارونت و بارونتس | |
شوالیه و دام | |
جنتلمن و الدر | |
بستن
در آن دوران برخی شوالیهها فرماندهی سوارهنظام ارتش را برعهده داشتند و افرادی اسماً شجاع بودند که برای کشورشان افتخار کسب میکردند. شوالیهها الزاماً نظامی نبودند. درصد بالایی از شوالیهها از بین رجال، اشراف، ثروتمندان و مردان مذهبی انتصاب میشدند. از سوی دیگر کلیسای کاتولیک (واتیکان) به برخی زائرین سرشناس اروپایی که سفر مشقتبار اروپا به اورشلیم را جهت زیارت کلیسای مقبرهٔ مقدس در اورشلیم به جان میخریدند، این لقب را اهدا میکرد. برخلاف باور عمومی، شوالیه لقب سلطنتی نیست. یک شوالیه وقتی اشرافی محسوب میشود که از بین اشرافیان برخاسته باشد.