الیکایی (ایل)
تیرهای از اقوام طبری تبار / From Wikipedia, the free encyclopedia
الیکایی (به مازندرانی: اَلیکایی) نام ایل بزرگی از قوم طبری است که درمناطق گرمسار،مجن، آرادان،ورامین، شاهرود، فیروزکوه، دماوند، آمل، چالوس، نوشهر، شمیرانات و ساوجبلاغ زندگی میکنند. این ایل تبریتبار در قدیم به صورت عشایری زندگی میکردند. این دسته از مردمان طبری خود را اَلیکایی می نامند و زبان خود را نیز زبان اَلیکایی مینامند.[2]
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
استان سمنان استان تهران استان البرز استان مازندران ایران | |
زبانها | |
زبان مازندرانی گویش الیکایی[1] | |
دین | |
شیعه | |
الیکاییها که عمدتاً در اوایل قرن حاضر در روستاهای دشت گرمسار اسکان یافتهاند، بنیان روستاهای متعدد از جمله کَهَک، فروان، عدل آباد، نورالدین آباد، ده پیران، حاجیآباد، سهرابخانی، کهن تل (گندل)، احمدآباد، حسینآباد کردها، غیاث آباد (نوده خالصه) را نهادند. بخشی از جمعیت الیکایی نیز شهرنشین شده و در شهرهای گرمسار و آرادان یا شهرهای خارج از شهرستان مانند شهر مجن در استان سمنان به سر میبرند.
در حال حاضر مهمترین گروه عشایری شهرستان گرمسار را الیکاییها تشکیل میدهند، که براساس سرشماری اجتماعی، اقتصادی عشایر کوچنده (تیرماه ۱۳۷۷) ۲۷۵ خانوار با جمعیت ۱۲۵۵ نفر به زندگی نیمه کوچ نشینی میپردازند. ییلاق آنها شامل ارتفاعات شمال گرمسار معروف به گیلور و مناطق ییلاقی فیروزکوه و دماوند (کوه پایههای قبل دماوند ،پلور، سد لار، حصاربن وزون، چال چال، گل زرد، زرد پشته، ورارو، مناطق سرسبز و زیبای بخش ارجمند در فیروزکوه) در استان تهران و قشلاق آنها حواشی کویر شرق و غرب گرمسار است. الیکاییهای مازندران نیز در مناطق چالوس و نوشهر در مناطق لاشک و کجور حضور دارند. منشأ این ایل روستای الیکا در استان مازندران مرز بین استان تهران و استان مازندران میباشد.
فرش دستباف الیکایی بخاطر دار قالی خوابیده منحصر به فرد میباشد.
نوع کوچ در ایل الیکایی گرمساری از دشت به کوه (عمودی) است.[3]
ایل الیکایی ، مهمترین گروه عشایر کوچنده شهرستانهای آرادان و گرمسار را تشکیل میدهند و بیشترین جمعیت را دارند. در تیرماه ۱۳۸۷ تعداد ۳۴۸ خانوار با جمعیت ۱۵۴۳ نفر از آنان به زندگی نیمه کوچنشینی میپردازند.[4]