لئوپولد فون رانکه
تاریخنگار آلمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
لئوپولد فون رانکه (به آلمانی: Leopold von Ranke) (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۷۹۵ - درگذشتهٔ ۲۳ می۱۸۸۶) تاریخنگار اهل آلمان بود که به عنوان یکی از برجستهترین بنیانگذاران تاریخنگاری مدرن شناخته میشود. وی استاندارهایی برای تاریخنویسی معاصر بنیانگذارد و بیشتر بر تاریخ سیاسی و تاریخ دیپلماتیک تمرکز داشت.[1]
لئوپولد فون رانکه | |
---|---|
زادهٔ | ۲۱ دسامبر ۱۷۹۵ ویهه |
درگذشت | ۲۳ مهٔ ۱۸۸۶ برلین |
ملیت | آلمان |
محل تحصیل | دانشگاه لایپزیگ |
پیشه | تاریخنگار |
رانکه در شهر ویهه به دنیا آمد. آموزش او کمی در منزل و کمی در موسسهٔ شولپفورتا صورت گرفت. سالهای اول زندگی او با عشق به یونان باستان، زبان لاتین و کلیسای لوتری پیوند خورد. رانکه در سال ۱۸۱۴ وارد دانشگاه لایپزیگ شد.
برای انتشار اولین کتابش در سال ۱۸۲۴ با عنوان تاریخ مردمان لاتین و آلمانیتبار از ۱۴۹۴ تا ۱۵۱۴ او به میزان زیادی از انواع وسیعی از منابع استفاده کرد که در آن زمان معمول نبود. این منابع شامل خاطرات، نامههای شخصی و رسمی، اسناد دولتی، حکم نامههای سیاسی، و روایات شاهدان عینی میشدند. به این معنا او به سمت فیلولوژی (زبانشناسی تاریخی) روی آورد ولی بر اسناد زمینی تأکید کرد تا متون عهد قدیم و بیگانه.
به دنبال موفقیت کتاب یادشده، به رانکه سمتی در دانشگاه برلین داده شد. در دانشگاه او عمیقاً درگیر مباحثاتی شد که بین طرفداران پروفسور فردریک کارل -که بر روی انواع مختلف دورههای زمانی متفاوت تاریخ تأکید میکرد- و طرفداران فیلسوف معروف هگل که به تاریخ به چشم یک داستان پایان ناپذیر جهانی مینگریست. رانکه از دیدگاه اول پشتیبانی مینمود و نظرگاه هگلی را تحت عنوان رهیافتی "همهکاره" مورد انتقاد قرار میداد.