Ρενέ Ντεκάρτ
Γάλλος φιλόσοφος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ρενέ Ντεκάρτ (γαλλικά: René Descartes προφέρεται: [ʁəˈne deˈkaʁt], λατινικά: Renatus Cartesius, Λα Άι ον Τουρέν, Αντρ-ε-Λουάρ (La Haye en Touraine, Indre-et-Loire) 31 Μαρτίου 1596 – Στοκχόλμη, 11 Φεβρουαρίου 1650), πολύ γνωστός και με το εξελληνισμένο όνομα Καρτέσιος, ήταν Γάλλος φιλόσοφος, μαθηματικός και επιστήμονας φυσικών επιστημών.
Ρενέ Ντεκάρτ | |
---|---|
Γέννηση | 31 Μαρτίου 1596, Λα Άι ον Τουρέν |
Θάνατος | 11 Φεβρουαρίου 1650 (53 ετών), Στοκχόλμη |
Περίοδος | 17ος αιώνας |
Περιοχή | Ευρώπη |
Σχολή | Καρτεσιανισμός, Ορθολογισμός |
Κύρια Ενδιαφέροντα | Μεταφυσική, Επιστημολογία, Επιστήμη, Μαθηματικά |
Αξιοσημείωτες Ιδέες | Cogito ergo sum, μέθοδος της αμφιβολίας, Mathesis Universalis, Καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων, Καρτεσιανός δυισμός, οντολογικό επιχείρημα για την ύπαρξη του θεού. |
Επιδράσεις | Πλάτων, Αριστοτέλης, άγιος Άνσελμος, Θωμάς Ακινάτης, Γουΐλιαμ του Όκαμ |
Επηρέασε | Άρνολντ Γκέλινγκς, Νικολά Μαλμπράνς, Φρανσουά Πουλέν ντε λα Μπαρ |
Θεωρείται σταθμός στην ιστορία της φιλοσοφίας, καθώς φέρεται ως δάσκαλος και ταυτόχρονα θύμα του Διαφωτισμού. Αναφέρεται συχνά ως εκείνος που συνέλαβε την πιο ακραία μορφή σκεπτικισμού. Προσπάθησε και κατόρθωσε να απεγκλωβίσει τη φιλοσοφία από τον σχολαστικισμό, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στις νοητικές δυνάμεις του ανθρώπου και να απελευθερώσει το ανθρώπινο πνεύμα από την αυθεντία του παρελθόντος[1]. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές του ηπειρωτικού-ευρωπαϊκού ορθολογισμού. Οι ιδέες του, όμως, έγιναν στόχος του εμπειρισμού που επικράτησε μακροπρόθεσμα. Αλλά και οι βασικές ιδέες του λειτούργησαν σε πείσμα των προθέσεών του. Θέτοντας τα όρια μεταξύ πνευματικού και υλικού κόσμου και αντιμετωπίζοντάς τον ως επαρκές και αυτόνομο αντικείμενο μελέτης, βοήθησε στην επικράτηση του υλισμού έναντι της πνευματοκρατίας. Υλιστές του 18ου αιώνα όπως ο Ντήτριχ Χόλμπαχ (Dietriech von Holbach, 1723–89) και ο εγκυκλοπαιδιστής Ντενί Ντιντερό, χρησιμοποίησαν τη γεωμετρική αντίληψη του Θεού που αποσύρεται μετά τη δημιουργία. Συνδυάζοντας την άποψή του με τη μηχανιστική ερμηνεία του ζωικού βασιλείου, προώθησαν την υλιστική θεώρηση του κόσμου[2].