17ος αιώνας
αιώνας (1601-1700) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο 17ος αιώνας άρχισε την 1η Ιανουαρίου 1601 και τελείωσε στις 31 Δεκεμβρίου του 1700, σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
◄ |
1η χιλιετία |
2η χιλιετία |
3η χιλιετία |
►
◄ |
15ος αιώνας |
16ος αιώνας |
17ος αιώνας |
18ος αιώνας |
19ος αιώνας |
►
Ο 17ος αιώνας κατατάσσεται από τους ιστορικούς στη Νεώτερη Ιστορία. Για την ακρίβεια, κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα, η επιρροή της Ευρώπης στον υπόλοιπο κόσμο είναι αύξουσα. Η ίδια η Ευρώπη εισέρχεται ουσιαστικά στην πρώιμη σύγχρονη περίοδο και χαρακτηρίζεται από το πολιτιστικό ρεύμα του Μπαρόκ, που εκφράστηκε μέσω της Λογοτεχνίας, της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής αλλά και της πολιτικής. Φορείς του πολιτισμού ήταν τα παλάτια και οι αυλές τους, ενώ η μεσαία τάξη έχασε μέρος της δύναμής της. Χαρακτηρίστηκε, ακόμη, ο αιώνας αυτός, από το χρυσό αιώνα της Ολλανδίας, το Μεγάλο Αιώνα (Grand Siècle) του Λουδοβίκου του ΙΔ΄ της Γαλλίας, την Επιστημονική Επανάσταση, καθώς και σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, τη «Γενική Κρίση» (General Crisis). Οι μεγαλύτερες πολεμικές αναμετρήσεις του αιώνα ήταν ο Τριακονταετής Πόλεμος (1618-1648),[1] ο Μεγάλος Τουρκικός Πόλεμος (1683-1699), ο Ολλανδοπορτογαλλικός Πόλεμος (1601–1661), καθώς και η Ένδοξη Επανάσταση στην Αγγλία το 1688 μαζί με τον αντιγαλλικό συνασπισμό στο τέλος του αιώνα. Επίσης, κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα άρχισε η αποικισμός Ευρωπαίων στην Αμερική, μαζί με την ανακάλυψη κοιτασμάτων αργύρου, γεγονός που κατέληξε (και) σε εξάρσεις του πληθωρισμού, καθώς σημαντικό μέρος του εξορρυσόμενου πλούτου του Νέου Κόσμου οδηγούνταν στην Ευρώπη.
Η απόλυτη μοναρχία είναι το κύριο πολίτευμα στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, με λαμπρή εκπρόσωπο τη Γαλλία. Ο αιώνας αυτός χαρακτηρίζεται από συσπείρωση της εξουσίας και συγκεντρωτικές τάσεις.
Επίσης, κατά τον 17ο αιώνα οι θρησκευτικές διαμάχες στην Ευρώπη έγιναν η αιτία να ξεσπάσει ο Τριακονταετής Πόλεμος, ενώ υπό τη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΔ΄ εκατοντάδες χιλιάδες προτεστάντες (οι Ουγενότοι) εξορίστηκαν από τη Γαλλία.
Κατά τον 17ο αιώνα, οι τρεις κυριότερες ισλαμικές αυτοκρατορίες, δηλαδή η Οθωμανική, η Σαφαβίδιεα και η Μογγολική της Ινδίας, αύξησαν τις δυνάμεις τους.
Στην Ιαπωνία, ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου εγκαινίασε την περίοδο Έντο, στην αρχή του 17ου, που άρχισε την απομονωτική πολιτική Σακόκου, και η οποία κράτησε ως και τον 19ο αιώνα. Στην Κίνα, η καταρέουσα Δυναστεία Μινγκ αντιμετώπισε σειρά προκλήσεων από κατακτητικές κινήσεις που οδηγήθηκαν από τον πολέμαρχο Νουρχασί των Μαντσού, που άρχισαν να ενοποιούνται από τον γιο του (Νουρχασί) Χονγκ Ταϊτζί, κσι τελικά ολοκληρώθηκαν από τον εγγονό του (Νουρχασί), Αυτοκράτορα Σουντσί, ιδρυτή της Δυναστείας Τσινγκ.