Γαλλική λογοτεχνία του Μεσαίωνα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η μεσαιωνική λογοτεχνία της Γαλλίας αντιστοιχεί στα έργα που έχουν γραφτεί στα παλαιά γαλλικά και μέσα γαλλικά από τον 11ο έως τα τέλη του 15ου αιώνα και αποτελεί την απαρχή της Γαλλικής λογοτεχνίας.
Για τους ιστορικούς, ο Μεσαίωνας οριοθετείται ανάμεσα στην πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (476) και την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453). Αλλά ο λογοτεχνικός Μεσαίωνας στη Γαλλία δεν έχει την ίδια έκταση. Έως τον 11ο αιώνα φιλόσοφοι και θεολόγοι έγραφαν στα λατινικά, που ήταν η επίσημη γλώσσα.
Οι υλικές και πολιτιστικές συνθήκες στη Γαλλία γύρω στο έτος 1100 ευνόησαν την ανάπτυξη τοπικών διαλέκτων και στον γραπτό λόγο, με παράλληλη υποχώρηση των λατινικών και εξασφάλισαν το κατάλληλο περιβάλλον για μια "Αναγέννηση του 12ου αιώνα".[1] Δημιουργήθηκε έτσι μια πληθώρα αξιόλογων έργων όλων των λογοτεχνικών ειδών. Τα πρώτα πραγματικά λογοτεχνικά κείμενα ήταν τα επικά άσματα και ακολούθησαν οι μυθιστορίες, η αλληγορία, η λυρική ποίηση, το ξεκίνημα της αστικής λογοτεχνίας, το θέατρο, τα ιστορικά χρονικά.
Αν και ο Εκατονταετής Πόλεμος και η πανδημία του Μαύρου Θανάτου του ΙΔ' αιώνα περιόρισαν αυτή τη δημιουργική παραγωγή, ο ΙΕ' αιώνας έθεσε τις βάσεις για τη Γαλλική Αναγέννηση.