Αρχαιολογικό Σύμπλεγμα Βακτρίας-Μαργιανής
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Αρχαιολογικό Σύμπλεγμα Βακτρίας-Μαργιανής, γνωστό και ως πολιτισμός του Ώξου, είναι ο σύγχρονος αρχαιολογικός προσδιορισμός για έναν πολιτισμό της Εποχής του Χαλκού στην Κεντρική Ασία, που χρονολογείται την εποχή περ. 2300–1700 π.Χ., ο οποίος βρίσκεται στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν, στο ανατολικό Τουρκμενιστάν, στο νότιο Ουζμπεκιστάν και στο δυτικό Τατζικιστάν, με επίκεντρο τον άνω Αμού Ντάρια. Οι χώροι του ανακαλύφθηκαν και ονομάστηκαν από τον Σοβιετικό αρχαιολόγο Βίκτωρα Σαριγιαννίδη (1976). Η Βακτρία ήταν το ελληνικό όνομα για την περιοχή της Βάκτρας (σημερινό Μπαλχ), στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν, και Μαργιανή ήταν το ελληνικό όνομα για την περσική σατραπεία του Μαργκούς, πρωτεύουσα της οποίας ήταν το Μερβ, στο σημερινό νοτιοανατολικό Τουρκμενιστάν.
Οι ανασκαφές του Σαριγιαννίδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 αποκάλυψαν πολυάριθμες μνημειώδεις κατασκευές σε πολλές τοποθεσίες, οι οποίες ήταν οχυρωμένες από εντυπωσιακούς τοίχους και πύλες. Οι αναφορές σχετικά με το Αρχαιολογικό Σύμπλεγμα περιορίζονταν κυρίως στα σοβιετικά επιστημονικά περιοδικά μέχρι τα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, επομένως τα ευρήματα ήταν άγνωστα στη Δύση μέχρι να αρχίσουν να μεταφράζονται τα έργα του Σαριγιαννίδη τη δεκαετία του 1990.[1]