Εποχή του Χαλκού
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ως Εποχή του Χαλκού (Bronze Age) εννοείται εκείνη η περίοδος ανάπτυξης ενός πολιτισμού κατά την οποία έχουν αναπτυχθεί μεταλλουργικές τεχνικές εξόρυξης του χαλκού από φυσικά κοιτάσματα και αναμείξεώς του κυρίως με κασσίτερο (τυπικά σε αναλογία Cu: Sn = 8:1 έως 9:1) για τη δημιουργία κράματος (bronze, κρατέρωμα) ισχυρότερου του καθαρού χαλκού. Η Εποχή του Χαλκού είναι τμήμα του Συστήματος τριών εποχών, μιας μεθόδου χρονολόγησης των προϊστορικών κοινωνιών και ακολουθεί τη Νεολιθική σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη. Σε ορισμένες περιοχές μεταξύ της Νεολιθικής και της Εποχής του Χαλκού υπήρξε και μια ενδιάμεση Χαλκολιθική περίοδος, μια μεταβατική περίοδος. Στα περισσότερα τμήματα της υποσαχάρειας Αφρικής τη Νεολιθική διαδέχθηκε αμέσως η Εποχή του Σιδήρου. Τα περισσότερα ορειχάλκινα ευρήματα είναι εργαλεία ή όπλα και σπανιότερα τελετουργικά τέχνεργα. Ο χρόνος έναρξης της εποχής του Χαλκού διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ευρήματα της εποχής του χαλκού. αριστερά: όπλα, 1600 - 1200 π.Χ. στην κεντρική Ευρώπη δεξιά: κοσμήματα (Ντιζόν) |