Krystyna Chojnicka

Krystyna Anna Chojnicka (ur. 6 sierpnia 1951^[1]) – polska prawniczka, profesor nauk prawnych, w kadencjach 2008–2012 i 2012–2016 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.

Krystyna Chojnicka

Państwo działania	Polska
Data urodzenia	6 sierpnia 1951
profesor nauk prawnych
Habilitacja	1990 UJ
Profesura	2002
dziekan Wydziału Prawa i Administracji UJ (2008–2012, 2012–2016)
Odznaczenia

Życiorys

W 1968 ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Jana Śniadeckiego w Kielcach, w 1974 studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim^[1]. Od 1974 pracuje na macierzystej uczelni, w Zakładzie Historii Doktryn Politycznych i Prawnych Instytutu Nauk Politycznych UJ. W 1983 obroniła pracę doktorską z nauk politycznych, w 1990 otrzymała stopień doktora habilitowanego nauk prawnych^[1]. W latach 1991–2001 była wicedyrektorem Instytutu Nauk Politycznych UJ. W 2001 została pracownikiem nowo utworzonej Katedry Historii Doktryn Politycznych i Prawnych Wydziału Prawa i Administracji UJ^[1]. W 2002 została prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji UJ^[1]. W kadencjach 2008–2012 i 2012–2016 była dziekanem tego wydziału.

Wykładała także w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie.

W 2015 została wybrana członkiem Komitetu Nauk Prawnych PAN^[2], gdzie w kadencji 2015 - 2019 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej. Jest przewodniczącą Rady Naukowej „Czasopisma Prawno-Historycznego”^[3] i od 2021 r. redaktorem naczelnym "Krakowskich Studiów z Historii Państwa i Prawa".

W 2016 została członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk^[4].

Została członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w kadencji rozpoczętej w 2017^[5].

W 2005 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi^[6].

Publikacje

• Osoba i dzieło Piotra Wielkiego w dziewiętnastowiecznych sporach doktrynalnych o miejsce i przyszłość Rosji w Europie (1988)
• Rodowód literacki inteligencji rosyjskiej (1992)
• Nauczanie społeczne Kościoła od Leona XIII do Piusa XII (1993)
• Narodziny rosyjskiej doktryny państwowej. Zoe Paleolog – między Bizancjum, Rzymem a Moskwą (2001), wyd. II 2004.
• Nauka społeczna Kościoła Katolickiego (zarys historii) (2001)
• Historia doktryn politycznych i prawnych (wspólnie z Henrykiem Olszewskim, 2004)
• Cerkiew i car. Prawosławie rosyjskie w reformach Piotra Wielkiego, Kraków 2011
• Rosjanin. Łomonosow jako zjawisko polityczne, Warszawa 2020