სინაგოგა

სინაგოგა (ბერძენ.: συναγωγή, ტრანსლიტ. synagogē, „ყარუა, აკოშაყარუა“; בית כנסת ბეით ქნესეთ, „აკოშაყარუაშ ჸუდე“; שול or בית תפילה ბეით თფილა, „ხვამაშ ჸუდე“; אסנוגה, esnoga) — ურიეფიშ ოხვამერი ჸუდე.

ქართიშ სინაგოგა

სინაგოგა პრაღას

სინაგოგას, მუჭოთ წესი, ხვამეფშო ართი ფართო დარბაზი უღუ, მორჩილი ოთახეფი ოგურაფალო დო შხირას ჯარალობური დარბაზი დო ოფისეფი რე. კანკალეს თაშნეშე ზოხო ოთახი უღუ თორაშ დაგურაფალო, ნამუშათ ბეით მიდრაშ უჯოხონა — בית מדרש (ბეით მიდრაშ, „გურაფაშ ჸუდე“).

სინაგოგეფი წიმინდე აბანი ვა რე, თაშნეშე სინაგოგა ვა რე ოვალდვალე ოხვამერი. ურიულ ხვამეფქ შილებე თექ იმანჯასჷნ, სოდე ვითი ურია აკიშაყარუნ. სინაგოგა ვა რე ოხიდა დო ვა თირანს ნანდულ, დიდი ხანიშ ჯინოხ აკორღვაფილჷ წიმინდე ოხიდას იერუსალიმს.

სინაგოგაქ გორჩქინდჷ პალესტინას (ჯვ. წ. IV ო), ეგვიპტეს (ჯვ. წ. III ო). იერუსალიმიშ ოხიდაშ აკორღვაფაშ (ახ. წ. 70 წ.) დო დიასპორაშ (პალესტინაშ ფარგანეფს გალე ურიული კოლონიეფი) გოფართაფაშ უკული სინაგოგეფი ირდიხას აკმიგაფუ, სოდე ურიეფი ოხორანან.

სინაგოგას არსულენა ღორონთიშნინალას, კითხულენა დო კომენტარეფს უკეთენა ბიბლიას დო თალმუდის, მანჯენა რიტუალურ ტრაპეზეფს. შქა ოშწანურეფს, ნამუქჷთ იუდეურ დოგმეფს გინურთუნ, სინაგოგაშე გინმორაჸუნდეს (სამანგათ: ურიელ აკოსტა, ბარუხ სპინოზა).

სინაგოგას ნინალაშ ბორჯის ცენტრალურ ფიგურას რაბი (რაბინი) წჷმარინუანს. სეფარადულ თემს თე ფუნქციას ხახამი — რელიგიური ტრადიციაშ დიპლომირაფილი მორჩქინე არსულენს, ნამუსჷთ ნება უღუ დომონძღვარუას კეჰილა, რელიგიურ სასამართალოს ოკათუდას, დაგურუას რელიგიურ ოგურაფუეფს.

სინაგოგაშ არქიტექტურული კომპოზიცია დო დეკორი თარო მავრიტანული სტილიშ რე.