Tsino (yinaknan)

An Yinaknan Tsino, Tsinino o Inintsik amo an yinaknan nga ginluluwas han mga Tsino ha Tsina ngan iba pa nga lugar. An Tsinino (ginyano nga Tsinino: 汉语; minat-an nga Tsinino: 漢語; pinyin: Hànyǔ; ha literal: "Han nga pinulongan"; o kundi man Tsinino: 中文; pinyin: Zhōngwén; ha literal: "Tsino nga pagsurat") amo in grupo hin mga nahanunungod, kundi ha damo nga mga kaso diri nagkakaintindihan, nga mga variedad hin pinulongan, nga naghihimo hin sanga han Sino-Tibetano nga pamilya hin pinulongan. Ginyayakan it Tsinino han Han nga kadam'an o mayoriya ngan damo pa nga iba nga mga ethniko nga grupo ha Tsina. Haros 1.2 ka bilyon nga katawhan (mga 16% han kamolupyohan han kalibotan) nayakan hin porma hin Tsinino nga ira syahan nga pinulongan.

Tsinino
汉语/漢語 Hànyǔ o kundi man 中文 Zhōngwén
Hànyǔ (Tsinino) ginsurat ha minat-an (ígbaw), ginyano (butnga) nga mga agi ngan alternatibo nga ngaran (ubós)
Tuminongnong ha	Kanan Katawhan Republika han Tsina, Republika han Tsina (Taiwan), Singgapura
Ethnikohanon	Han nga Tsino
Tuminongnong nga mga nayakan	1.2 ka bilyon  (2004)[1]
Language family	Sino-Tibetan Sinitico Tsinino
Sayó nga mga porma	Daan nga Tsinino Namumutnga nga Tsinino Tsinino
Mga standard nga porma	Standard nga Minandarin Standard nga Kinantones
Mga diyalekto	Minandarin Jin Wu Gan Xiang Min Hakka Yue Ping Huizhou
Sistema hin pagsurat	Ginyano nga Tsinino Minat-an nga Tsinino Transcriptions: Zhuyin Pinyin (Linatin) Xiao'erjing (Inarabo) Dungan (Cyrillic) Tsino nga Braille 'Phags-pa script (ha kaagi)
Opisyal nga status
Opisyal nga pinulongan ha	Minandarin:  China  Singapore  Taiwan Kinantones:  Hong Kong  Macau Hakka:  Taiwan
Gin-reregulate han	National Commission on Language and Script Work (China)[2] National Languages Committee (Taiwan) Civil Service Bureau (Hong Kong) Promote Mandarin Council (Singapore) Chinese Language Standardisation Council (Malaysia)
Mga kodigo hin pinulongan
ISO 639-1	zh
ISO 639-2	chi (B) zho (T)
ISO 639-3	zho – inclusive code Individual codes: cdo – Min Dong cjy – Jinyu cmn – Minandarin cpx – Pu Xian czh – Huizhou czo – Min Zhong gan – Gan hak – Hakka hsn – Xiang mnp – Min Bei nan – Min Nan wuu – Wu yue – Yue och – Daan nga Tsinino ltc – Urhe nga Namumutnga nga Tsinino lzh – Klasikal nga Tsinino
Glottolog	sini1245
Linguasphere	79-AAA
Map of the Sinophone world Legend:      Countries identified Chinese as a primary, administrative, or native language      Countries with more than 5,000,000 Chinese speakers      Countries with more than 1,000,000 Chinese speakers      Countries with more than 500,000 Chinese speakers      Countries with more than 100,000 Chinese speakers      Major Chinese-speaking settlements
Iní nga barasahon mayda IPA nga mga símbolo nga phonetico. Kun waray sakto nga suporta hin pagpakita, bangin ka makakita hin mga tigaman hin pagpakiana, mga kahon, o iba nga mga símbolo imbes hin mga Unicode nga mga agi.

Mga Tsino nga yinaknan (Ginyayakan)
Minat-an nga Tsinino	漢語
Yinano nga Tsinino	汉语
Literal nga kahulogan	Han nga pinulongan
Mga transkripsyon Standard nga Minandarin Hanyu Pinyin Hànyǔ Wade–Giles Han4-yu3 Tongyong Pinyin Hàn-yǔ Yale nga pagromanisar Hàn-yǔ IPA [xân.ỳ] Wu Pagromanisar hoe3 nyiu2 Hakka Pagromanisar Hon Ngi Yue: Kinantones Yale nga pagromanisar hon yúh IPA [hɔ̄ːn.jy̬ː] Jyutping Hon3 jyu5 Canton nga pagromanisar hon3 yü5 Salatan nga Min Hokkien POJ Hàn-gí, Hàn-gú Sidlangan nga Min Fuzhou BUC Háng-ngṳ̄
Tsinino nga pinulongan (Ginsusurat)
Tsinino	中文
Literal nga kahulogan	Butnga/Sentral/Tsino nga texto
Mga transkripsyon Standard nga Minandarin Hanyu Pinyin Zhōngwén Wade–Giles Chung1-wên2 Tongyong Pinyin jhong-wún Yale nga pagromanisar jūng-wén IPA [tʂʊ́ŋ.wə̌n] Wu Pagromanisar tson1 ven1 Hakka Pagromanisar Chung-Vun Yue: Kinantones Yale nga pagromanisar Jūng mán Jyutping Zung1 man4*2 Canton nga pagromanisar Zung1 men4*2 Salatan nga Min Hokkien POJ Tiong-bûn Sidlangan nga Min Fuzhou BUC Dṳng-ùng

Kitaa gihapon

• Tsino nga agi

Mga reperensya

1. Chinese Academy of Social Sciences (2012), p. 3.
2. china-language.gov.cn Ginhipos 2015-12-18 han Wayback Machine (Tsinino)

Literatura

• Baxter, William H. (1992), A Handbook of Old Chinese Phonology, Berlin: Mouton de Gruyter, ISBN.
• Coblin, W. South (2000), "A brief history of Mandarin", Journal of the American Oriental Society, 120 (4): 537–552, JSTOR 606615.
• DeFrancis, John (1984), The Chinese Language: Fact and Fantasy, University of Hawaii Press, ISBN.
• Handel, Zev (2008), "What is Sino-Tibetan? Snapshot of a Field and a Language Family in Flux", Language and Linguistics Compass, 2 (3): 422–441, doi:10.1111/j.1749-818X.2008.00061.x.
• Kane, Daniel (2006), The Chinese Language: Its History and Current Usage, Tuttle Publishing, ISBN.
• Kornicki, P.F. (2011), "A transnational approach to East Asian book history", ha Chakravorty, Swapan; Gupta, Abhijit (eds.), New Word Order: Transnational Themes in Book History, Worldview Publications, pp. 65–79, ISBN.
• Kurpaska, Maria (2010), Chinese Language(s): A Look Through the Prism of "The Great Dictionary of Modern Chinese Dialects", Walter de Gruyter, ISBN.
• Lewis, M. Paul; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D., eds. (2013), Ethnologue: Languages of the World (Seventeenth ed.), Dallas, Texas: SIL International.
• Mair, Victor H. (1991), "What Is a Chinese "Dialect/Topolect"? Reflections on Some Key Sino-English Linguistic terms" (PDF), Sino-Platonic Papers, 29: 1–31.
• Matthews, Stephen; Yip, Virginia (1994), Cantonese: A Comprehensive Grammar, Routledge.
• Miller, Roy Andrew (1967), The Japanese Language, University of Chicago Press, ISBN.
• Miyake, Marc Hideo (2004), Old Japanese: A Phonetic Reconstruction, RoutledgeCurzon, ISBN.
• Norman, Jerry (1988), Chinese, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN.
• —— (2003), "The Chinese dialects: phonology", ha Thurgood, Graham; LaPolla, Randy J. (eds.) (eds.), The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 72–83, ISBN.CS1 maint: extra text: editors list (link)
• Ramsey, S. Robert (1987), The Languages of China, Princeton University Press, ISBN.
• Schuessler, Axel (2007), ABC Etymological Dictionary of Old Chinese, Honolulu: University of Hawaii Press, ISBN.
• Shibatani, Masayoshi (1990), The Languages of Japan, Cambridge University Press, ISBN.
• Sohn, Ho-Min (2001), The Korean Language, Cambridge University Press, ISBN.
• Sohn, Ho-Min; Lee, Peter H. (2003), "Language, forms, prosody, and themes", ha Lee, Peter H. (ed.), A History of Korean Literature, Cambridge University Press, pp. 15–51, ISBN.
• Wilkinson, Endymion (2000), Chinese history: a manual (2nd ed.), Harvard Univ Asia Center, ISBN.
• Wurm, Stephen Adolphe; Li, Rong; Baumann, Theo; Lee, Mei W. (1987), Language Atlas of China, Longman, ISBN.
• Zhang, Bennan; Yang, Robin R. (2004), "Putonghua education and language policy in postcolonial Hong Kong", ha Zhou, Minglang (ed.) (ed.), Language policy in the People's Republic of China: theory and practice since 1949, Kluwer Academic Publishers, pp. 143–161, ISBN.CS1 maint: extra text: editors list (link)

Padugang nga barasahon

• Hannas, William C. (1997), Asia's Orthographic Dilemma, University of Hawaii Press, ISBN.
• Qiu, Xigui (2000), Chinese Writing, trans. Gilbert Louis Mattos and Jerry Norman, Society for the Study of Early China and Institute of East Asian Studies, University of California, Berkeley, ISBN.
• Ramsey, S. Robert (1987), The Languages of China, Princeton University Press, ISBN.
• Schuessler, Axel (2007), ABC Etymological Dictionary of Old Chinese, Honolulu: University of Hawaii Press, ISBN.
• R. L. G. "Language borrowing Why so little Chinese in English?" The Economist. June 6, 2013.

Mga sumpay ha gawas

Wikipedia

Tsino (yinaknan) nga edisyon han Wikipedia, an gawasnon nga ensayklopedya

• Classical Chinese texts – Chinese Text Project
• USA Foreign Service Institute Chinese basic course
• Mandarin Chinese children's story in simplified Chinese showing the stroke order for every character. ha YouTube