epîter

Walon (Rifondou)

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

epîter

I. [v.c.]

1. fé toumer ene sakî tot lyi metant les pîs onk dins l' ôte. rl a: hame-ezès-musteas, crotche-pî. I n' våt rén, vosse valet; i s' amuze a-z epîter l' nosse. F. faire trébucher, faire un croc en jambe à.

2. loyî on tchvå les deus pates di dvant eshonne; mete on loyén inte les lates et les coines d' on gayet, d' ene vatche. Pocwè epîtez vosse tchivå, ô, Erness? Inla, i n' si såreut såver, la, m' fi. rl a: efirdjî. F. entraver.

3. mete ene sakî reyusse (el mete dins l' imbara). Ni l' aveuss nén epîté di trop tot lyi cåzant walon ? F. embarrasser.

II. s' epîter [v.pr.]

1. si trebouxhî. I s' a-st epîté dins ene grosse ronxhe: bardaf a tere. F. trébucher.

2. (vî mot d' cinsî) s' ecramyî dins les traits, tot cåzant d' on tchvå. rl a: repîter. F. s'empêtrer, s'enchevêtrer.

3. (pa stindaedje) ni pus sawè djåzer comifåt å mitan d' on discours, evnd. I s' a epîté e fén mitan di s' sipitch, et il ont rî tertos d' lu. F. bafouiller, bégayer.

4. s' astaler, mete ses pîs e. C' est tos Bruslers ki s' ont vnou epîter e viyaedje (E. Dupas). F. s'installer, prendre un pied à terre.

5. s' aspoyî sol pî di. Li coide di bwès esteut epîtêye a deus ptitès hestreles. F. s'appuyer, prendre appui sur (le pied de).

Disfondowes: apîter, èpîter.

Etimolodjeye: bodje pî, betchete e- (mete e pîs). Coinrece Basse-Årdene.

Parintaedje

• epîteu
• epîtaedje
• epîtoe
• epîtreces

Bodje:

• pî

Parintêye:

• repîter
• sipîter