Convergente evolutie
From Wikipedia, the free encyclopedia
Convergente evolutie beschryft de situoasje woardan bêestn en plantn die nie an mankoar verwant zyn toch vrê up mankoar trekkn.
Een klassiek vôorbeeld is de vleugel van veugels, vlêermuuzn en pterosauriërs. Olhoewel dan z' in detail van mankoar verschilln is 't dudelik dan de beperkiengn die upgeleid wordn an een bêeste vô te kunn'n vliegn een vleugel gemakt hèn die in d' olgemêne vorm min of mêer 't zelste is.
Karaktertrekkn die ountstoan deur convergente evolutie wordn analoge structeurn genoemd, in tegenstellienge mè homologe structeurn die 't gevolg zyn van een gezamelyken ofstammienge. Convergente evolutie wor gezien as een têekn dan der moar een klêen aantal meuglikheedn zyn vor een bepoalde maniere van leevn te lêen.
Up een klêndere schoale kan convergente evolutie ook gezien wordn in bêestn of plantn woavan dat er vroeger gepeisd wierd dan ze een nateurlike groep vormdign, moa woarda loatere studies getoogd hèn dan ze verschillende kêern onafhankelik van êen vôorouder toet de zelste vorm hèn geëvoluêerd. Een vôorbeeld doavan is de Anolisoagedisse, die verschillende kêern up verschillende eilandn noarmaote van 't habitat va de zelste vôorouder in verschillende ecomorfn is upgesplitst die ollemolle up mankoar trekkn.
't Tegenovergestelde van convergente evolutie is divergente evolutie, of adaptieve radioatie, woardat êen sôorte upbrêekt in mêerdere sôortn die verschillende niches upneemn.