Anton Pavloviç Çehov, Rus tiyatro yazarı ve modern kısa öykülerin kurucularındandır.
Başkalarının günahlarıyla aziz olunamaz.
Buda, Muhammed, Shakespeare ne talihli kişilermiş ki, sevgili yakınları ile hekimler onları coşkuya kapıldıkları, esinlenip vecde geldikleri için tedavi etmeye kalkışmamışlar.[1]
Hiçbir şey istemeyen, hiçbir umudu olmayan ve hiçbir şeyden korkmayan kişi asla bir sanatçı olamaz.[2]
Herkesin tanrısı aynıdır; farklı olan sadece insanlardır.[3]
Yalnız yaşayan insanların zihinlerinde her zaman seve seve paylaşacakları bir şeyler vardır.[4]
Belki de aşık olduğumuzda yaşadığımız duygular normal bir durumu temsil ediyordur. Aşık olmak, olması gereken bir kişiyi gösterir.[5]
Para da tıpkı votka gibi insanları eksantrik bir hale getirir.[7]
Lanet olası hayat! En acı ve kırıcı olan şey, bu hayatın acılara karşılık mükafatla sona ermemesi. Operadaki gibi zaferlerle değil, ölümle son bulacak olması.[8]
Hiçbir yazar, Çehov'dan daha az özenerek Çehov'unki gibi zavallı karakterler oluşturmamıştır.[9]