IQ (İngilizce: intelligence quotient), zekâ katsayısı veya zekâ seviyesi, zekâyı ölçme amaçlı birkaç farklı standartlaştırılmış testlerden çıkarılan değer.
Bu maddenin içeriğinin Türkçeleştirilmesi veya Türkçe dilbilgisi ve kuralları doğrultusunda düzeltilmesi gerekmektedir. Bu maddedeki yazım ve noktalama yanlışları ya da anlatım bozuklukları giderilmelidir. (Yabancı sözcükler yerine Türkçe karşılıklarının kullanılması, karakter hatalarının düzeltilmesi, dilbilgisi hatalarının düzeltilmesi vs.) Düzenleme yapıldıktan sonra bu şablon kaldırılmalıdır.
IQ deyimi AlmancaIntelligenzquotient olarak Alman psikolog Wilhelm Stern tarafından 1912 yılında Alfred Binet ve Theodore Simon'un tasarladığı gibi zekayı değerlendirmek için ortaya koyduğu bir yöntemdir. IQ deyimi yaygın olsa da, Wechsler Yetişkin Ölçüsü gibi modern IQ test değerlendirmeleri artık orta değeri (ortalama zeka) 100 olan ve standart sapması 15 olan bir çan eğrisine göre öznenin konumlandırılmasına dayanır. Fakat bazı testlerde farklı standart sapma değerleri olabilir.
IQ sonuçları ölümlülük, hastalıklılık,[1] ailevi sosyal konum ve önemli unvanlarla ve ailesel IQ ile ilişkilendirilmiştir.[2] Veraseti neredeyse yüzyıldır araştırılsa da, kalıtsallık miktarı ve kalıtsallığının tartışma konusu olup olmasında anlaşmazlıklar vardır.[3][4][5]
IQ sonuçları, eğitimsel başarının kâhini veya özel ihtiyaç olarak nüfustaki IQ değerlerini ve bunlarla diğer değişkenlerin ilişkisini inceleyen toplum bilimcileri tarafından ve iş veriminin ve gelirin kâhini olarak kullanılır.
20. yüzyılın başlarına kadar birçok halkın zekâ katsayısı, Flynn etkisi adı verilen bir fenomenle her on yılda üç sayı artacak şekilde yükseliyor. Bu sonuçlardaki değişmelerin gerçek hayattaki zihinsel yetenekleri veya yalnız geçmiş ve şimdiki zamandaki testlerin metodolojik sorunlarını mı yansıtıp yansıtmadığı tartışmalıdır.
Zeka testleri
Cattell Zeka Testi: Kültürden arınmıştır ve soruların belli bir zaman içerisinde cevaplanması istenir.
Alexander Pratik Zeka Testi: İlkokulu bitiren çocukların teknik becerilerinin belirlenmesi ve daha ileri sınıflara (özellikle sanat okullarına) yöneltmek için geliştirilmiştir. Testte tahta kutular, boyalı küpler verilerek çeşitli problemlerin çözümü istenir.
Porteus Labirent Testi: Zeka fonksiyonunun özel bir şekli ölçülür. Örneğin, temkinli davranmak, ileriyi görmek, çeşitli engellerden kendini korumak gibi. Bu test özellikle insanın günlük yaşamındaki davranışlarda gösterdiği beceriyi ölçer.
Binet-Terman Testi: Sözlü bir testtir. Okul, aile bilgisine ve kültürüne dayanır.
WISC-r Zeka Testi: Açılımı Wechsler Intelligence Scale for Children olan, 6-16 yaş arasındaki çocuklara uygun olarak hazırlanmış, iki ana hat ve 12 alt testten oluşan, Türkiye'de en yaygın olarak kullanılan ve günümüzün en geçerli IQ testidir.[6]
Intelligence: Knowns and Unknowns22 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Report of a Task Force established by the Board of Scientific Affairs of the American Psychological Association - Released August 7, 1995 a slightly edited version was published in American Psychologist: Neisser, Ulric; Boodoo, Gwyneth; Bouchard, Thomas J., Jr.; Boykin, A. Wade; Brody, Nathan; Ceci, Stephen J.; Halpern, Diane F.; Loehlin, John C.; Perloff, Robert (1996). "Intelligence: Knowns and unknowns"(PDF). American Psychologist. 51 (2). ss.77-101. doi:10.1037/0003-066X.51.2.77. 19 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından(PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2012.)
Gale, C. R; Deary, I. J; Schoon, I.; Batty, G D.; Batty, G D. (2006). "IQ in childhood and vegetarianism in adulthood: 1970 British cohort study". BMJ. 334 (7587). s.245. doi:10.1136/bmj.39030.675069.55. PMC1790759$2. PMID17175567.
Gottfredson, Linda S. (1998). "The general intelligence factor"(PDF). Scientific American Presents. 9 (4). ss.24-29. 8 Eylül 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 12 Nisan 2012.
Gottfredson, L.S. (2006). "Social consequences of group differences in cognitive ability (Consequencias sociais das diferencas de grupo em habilidade cognitiva)". Flores-Mendoza, C.E. and Colom, R. (Eds.) (Ed.). Introdução à psicologia das diferenças individuais(PDF). Porto Alegre, Brazil: ArtMed yayımcıs. ss.155-186. ISBN8-536-30621-1. 29 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 12 Nisan 2012.KB1 bakım: Birden fazla ad: editör listesi (link) KB1 bakım: Fazladan yazı: editör listesi (link)
Gould, S.J. (1996). W. W. Norton & Co. (Ed.). The Mismeasure of Man: Revised and Expanded Edition. New-York: Penguin. ISBN0140258248.
Gray, Jeremy R.; Chabris, Christopher F.; Braver, Todd S. (2003). "Neural mechanisms of general fluid intelligence". Nature Neuroscience. 6 (3). ss.316-22. doi:10.1038/nn1014. PMID12592404.
Gray, Jeremy R.; Thompson, Paul M. (2004). "Neurobiology of intelligence: science and ethics". Nature Reviews Neuroscience. 5 (6). ss.471-82. doi:10.1038/nrn1405. PMID15152197.
Haier, R; Jung, R; Yeo, R; Head, K; Alkire, M (2005). "The neuroanatomy of general intelligence: sex matters". NeuroImage. 25 (1). ss.320-7. doi:10.1016/j.neuroimage.2004.11.019. PMID15734366.
Harris, J.R. (1998). The Nurture Assumption: why children turn out the way they do. New York (NY): Free Press. ISBN0-684-84409-5.
Kaufman, Alan S. (2009). IQ Testing 101. New York (NY): Springer Publishing. ISBN978-0-8261-0629-2.
Klingberg, Torkel; Forssberg, Hans; Westerberg, Helena (2002). "Training of Working Memory in Children With ADHD". Journal of Clinical and Experimental Neuropsychology (Neuropsychology, Development and Cognition: Section A). 24 (6). ss.781-91. doi:10.1076/jcen.24.6.781.8395. PMID12424652.
McClearn, G. E.; Johansson, B; Berg, S; Pedersen, NL; Ahern, F; Petrill, SA; Plomin, R (1997). "Substantial Genetic Influence on Cognitive Abilities in Twins 80or More yıls Old". Science. 276 (5318). ss.1560-3. doi:10.1126/science.276.5318.1560. PMID9171059.
Plomin, R.; DeFries, J.C.; McClearn, G.E.; McGuffin, P (2000). Behavioral genetics. 4th. New York (NY): Worth yayımcıs. ISBN0-716-75159-3.KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link)
Rowe, D.C.; Vesterdal, W.J.; Rodgers, J.L. (1997). "The Bell Curve Revisited: How Genes and Shared Environment Mediate IQ-SES Associations".KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link)
Schoenemann, P Thomas; Sheehan, Michael J; Glotzer, L Daniel (2005). "Prefrontal white matter volume is disproportionately larger in humans than in other primates". Nature Neuroscience. 8 (2). ss.242-52. doi:10.1038/nn1394. PMID15665874.
Shaw, P.; Greenstein, D.; Lerch, J.; Clasen, L.; Lenroot, R.; Gogtay, N.; Evans, A.; Rapoport, J.; Giedd, J. (2006). "Intellectual ability and cortical development in children and adolescents". Nature. 440 (7084). ss.676-9. doi:10.1038/nature04513. PMID16572172.