Status Quo (müzik grubu)

Status Quo, The Quo veya sadece Quo olarak da bilinir. Boogie rock tarzı ile karakterize çalışmaları olan İngiliz Rock müzik grubu.^[1] Grubun doğuşu 1962’de Francis Rossi ve Alan Lancaster tarafından okul yıllarında kurulan The Spectres’ a dayanır. Bir dizi değişiklikten sonra grup 1967'nin sonlarında Status Quo adını aldılar. 60’ tan fazla parçası listelere girdi. Bunlardan 22’ si ülke içinde ilk 10’ a yükseldi.^[2]

Status Quo
Status Quo Bristol'de, 15 Kasım 2005
Genel bilgiler
Başladığı yer	Londra, İngiltere
Tarzlar	Rock, hard rock, boogie rock, psychedelic rock, blues rock
Etkin yıllar	1967-günümüz
Müzik şirketi	Fourth Chord, Sanctuary, Eagle, Polydor, Vertigo, Pye
Resmî site	Statusquo.com
Üyeler	Francis Rossi Rick Parfitt Andy Bown John ''Rhino'' Edwards Matt Letley
Eski üyeler	Alan Lancaster John Coghlan Jess Jaworski Roy Lynes Pete Kircher Jeff Rich

Hammersmith Odeon 1978

Kuruluş

Grup 1962’de bir rock n roll grubu olan The Spectres’in kurulması ile biçimlenmeye başladı. Francis Rossi ve Alan Lancester okulda aynı orkestrada bulundular. 1963' te John Coghlan gruba davulcu olarak katıldı.^[3] Bir yıl sonra katılan Rick Parfitt ile Rossi yakın arkadaş oldular. 1966’da Piccadilly Records şirketi ile yapılan 5 yıllık sözleşmeden sonra çıkardıkları I (Who Have Nothing) ve sözleri Alan Lancester tarafından yazılan Hurdy Gurdy Man 'den bir yıl sonra çıkardıkları (We Ain’t Got) Nothin’ yet listelerde önemli bir yer tutmadı.^[4]

İlk yıllar

1967’de grubun Traffic olarak değiştirilen ismi daha sonra aynı adı taşıyan bir başka grupla karıştırılmaması için Traffic Jam yapıldı. 1967 sonlarında grup sürekli taşıyacağı Status Quo adını aldı. Ocak 1968’ de İngiltere listesinde 7 numaraya yükselen Pictures of the Matchstick Men ’i çıkardılar. Bu aynı zamanda ABD listelerinde en iyi 40’a yükselen yegane teklileri oldu. Ice in the Sun 8 numaraya yükseldi. Albümleri kariyerleri boyunca ABD’ de çıkarılsa da kendi ülkelerindeki başarı ve şöhreti yakalayamadı. Tur Yöneticisi olarak kiraladıkları Bob Young aynı zamanda grubun en önemli söz yazarlarından birisi oldu. İkinci albümleri Spare Parts ticari bir başarı elde edemedi. Bunun üzerine müzikal çalışmalarındaki tarzlarını 1970'ler boyunca sürecek hard rock/boogie yapısına dönüştürdüler. Lynes 1971’de gruptan ayrıldı. Yerine geçici olarak keyboard sanatçısı Jimmy Horowitz ve Tom Parker gruba alındı. 1976’da eski The Herd ve Judas Jump üyesi olan Framton’dan Andy Bown yapılan sözleşme ile solo sanatçısı olarak katılsa da 1982’ye kadar tam zamanlı bir üyesi olmadı.

Başarı

1970 ve 1971’de iyi tanınmasına rağmen satışları pek de yüksek olmayan iki albümden sonra Heavy Rock ve progressive şirketi olan Vertigo Records ile imzalanan sözleşmeden sonra Piledriver, 1972’de çıkarıldı. Bu albüm 1976’da çıkarılan Blue for You’ ya kadar her albümün karakteristik kalıbı oldu. Bu süreçte ve 1970'lerin kalan süresinde grup aralıksız turne ve enerjik sahne gösterileriyle İngiltere’ nin önde gelen Rock gruplarından oldu. Paper Plane (1972), Caroline (1973), Down Down (1975), Rain (1976), Rockin’ All Over the World (1977) ve Whatever You Want (1979) Quo’nun daha çok etki yapan şarkıları oldu. Down Down Ocak 1975’ te İngiltere listesine giren ve 1 numaraya yükselen tek parçası oldu. Quo, şu ana kadar dünya çapında 128 milyon satış elde etti.^[5] 1976'da Levi's ile bir sponsorluk anlaşması imzaladılar.^[5] 1977’ lerden itibaren, grup daha fazla parlamaya başladığından ülke dışından prodüktörlerin de ilgisini çekmeye başladı. 1977’ deki Rockin All Over the World albümünün aynı adlı parçası uzun süre için Quo’nun en kalıcı parçalarından birisi oldu.^[6] Satışları 1980’lere kadar yüksek miktarlarda seyretti. Fakat grubun kurucu üyelerinden John Coghlan’ın 1981 sonlarında gruptan ayrılması ile bir miktar tansiyon yaşadılar. Yerine 1960’ ların bir grubundan olan Pete Kircher getirildi. 1985’ te Rossi iki solo single Parfitt ise bas gitarist John R. Edwards ve davulcu Jeff Rich ile Recorded Delivery adı ile bir solo albüm çıkardı. Bu albümün bazı parçaları 1987’de Status Quo B kısmında yer alıncaya kadar yayımlanmadan kaldı. 1985’ in ortalarında grup yeni albüm çalışmalarına başladı. Bu dönemde Avustralya’da yaşayan Alan Lancester grubun kullandığı Status Quo ismi adına özellikle 1983 albümü Back to Back’ teki müzikal farklılıklarını gerekçe göstererek açtığı dava ile bu ismin kullanımını engellemeye çalıştı. Dava nedeniyle Vertigo’nun yayın katoloğunda yer almasına rağmen Naughty Girls isimli single çıkartılamadı. Mahkeme süreci devam etmekte iken verilen bir düzenleme kararı, Status Quo adı ile In the Army Now albümünün çıkarılmasına imkân verdi. Naughty Girls bu albümün 6. Parçası olarak Dreamin adı ile yer aldı.

80'ler ve 90’lar

12 Temmuz[1986’ da Queen grubunun Wembley’ deki konserinde canlı bir performans verdiler. Ticari başarı getiren In the Army Now albümünü 1986’da çıkardılar. Aynı adlı parça İngiltere listesinde 2 numaraya yükseldiği gibi grubun en çok satan albümü oldu. Bunu 1988’de çıkan Ain’t Complaining isimli daha az satan ancak Burning Bridges parçası 5. Sıraya kadar yükselen albümleri takip etti. Bu parça Nisan 1994’ te Come on You adı ile sözleri yeniden yazılarak Manchester United için düzenlendi ve grubun 1 numaraya yükselen ikinci parçası oldu. Fakat parça by Manchester United başlığı ile çıkarıldı. 1990 başlarında albüm satışları düşünce 1991 tarihli Rock Till You Drop albümünün satışlarını yükseltmek için çıktıkları ve tek gün içinde verdiği 4 konser ile Guinness Rekorlar Kitabı’ na girdi. 1993'te Rossi ve Parfitt 25.000 kişiyi çeken bir konser verdiler. 1997’ de Parfitt bir by pass ameliyatı geçirdi ancak 3 ay içinde kendini topladığından Norwich Futbol Takımı sahasındaki konsere birlikte çıktılar. Son yıllarda, Status Quo İngiltere, İskandinavya ve bilhassa Hollanda'da hayran kitlesini korumayı başardı. Kasım 2000'da Avustralya'nın taşrasında bulunan Grandchester'da Avustralya'nın Doğu Ekspresinde bir konser tertipledi. Eylül 2005’te BBC’ nin uzun soluklu yarışma programı Mastermind, Status Quo’yu test konusu olarak seçti. Aralık 2005’te Parfitt’in hasta olduğu ve gırtlak kanseri testi olacağı duyuruldu. Bu nedenle turlarını iptal ettiler. Ancak tümorün kötü huylu olmadığı tespit edilerek alındı. Mayıs 2006’da tamamen iyileşen Parfitt ve grup daha önce erteledikleri konserlerini Birmingham’ da gerçekleştirdiler. Grubun 40. Konseri olarak bu konserin DVD kayıtları Just Do It adı ile piyasaya sürüldü. 1 Temmuz 2007’de yeni Wembley Stadyumu’ nda 63.000 kişiye konser verdiler. 28. Stüdyo albümleri olan In Search of the Fourth Chord Eylül 2007’de çıkarılmakla birlikte sadece ortalama bir başarı olarak değerlendirildi.

2010'lar

Rossi ve Parfitt 2010 yılının OBE nişanı aldılar. 20 Eylül 2010'da Universal / UMC sayesinde In the Army Now’ın yeni bir versiyonunu çıkardı. Buradan gelen tüm kar Britanya Kuvvetleri Vakfına ve Kahramanlara Yardım Derneğine bağışlandı.^[7]

Bir grup koleksiyonu BBC’ de yayınlandığı gibi bir kutu set halinde grubun tüm kayıtlarını ve canlı konserlerini ve TV görüntülerini de içeren çalışma 25 Ekim 2010’ da Live at the BBC adı ile satışa çıkarıldı. 29. albümleri Quid Pro Quo 30 Mayıs 2011’ de çıkarıldı. Albüm İngiltere listelerinde 10. Sıraya yükseldi. Aralık 2011’ de Birleşik Krallık içinde tüm arenaları kapsayan kış turnesine çıktılar. Bu esnada Londra’ da bulunan 02 Arena’ daki ilk konserlerini vermiş oldular. Quo Festivali adı takılan turnede Roy Wood ve Kim Wilde’ ın da desteğini gördüler. Status Quo ilk belgesel nitelikli film çalışmalarını halen sürdürüyor. Hello Quo adı ile tasarlanan çalışmanın Ekim 2012 ’de çıkarılması planlanıyor ve belgeselde grubun 4 kurucu üyesi Rossi, Parfitt, Lancester ve Coghlan’ın da bir araya gelmeleri bekleniyor.

Albümleri

• Picturesque Matchstickable Messages From The Status Quo 1968
• Spare Parts 1969
• Ma Kelly's Greasy Spoon 1970
• Dog Of Two Head 1971
• Piledriver 1972
• Hello 1973
• Quo 1974
• On The Level 1975
• Blue For You 1976
• Live! 1977
• Rockin' All Over The World 1977
• If You Can't Stand The Heat 1978
• Whatever You Want 1979
• 12 Gold Bars 1980
• Just Supposin' 1980
• Never Too Late 1981
• 1+9+8+2 1982
• Status Quo 1982
• Status Quo Live at the N.E.C. 1982
• Back to Back 1983
• 12 Gold Bars Volume II 1984
• In the Army Now 1986
• Ain’t Complaining 1988
• Perfect Remedy 1989
• Rocking All Over the Years 1991
• Rock ‘Till You Drop 1991
• Live Alive Quo 1993
• Thirsty Work 1994
• Don’t Stop 1996
• Whatever You Want - the Very Best Of Status Quo - 1997
• Under The Influence 1999
• Famous In The Last Century 2000
• Heavy Traffic 2002
• Riffs 2003
• XS All Areas - The Greatest Hits 2004
• The Party Ain't Over Yet... 2005
• In Search of the Fourth Chord 2007
• Pictures: 40 Years Of Hits 2008
• Quid Pro Quo 2011
• Bula Quo! 2013
• Aquostic (Stripped Bare) 2014

Grup üyeleri

Günümüzdeki üyeler

• Francis Rossi – gitar, vokal (1962–günümüz)
• Rick Parfitt – ritim gitar, vokal (1965–günümüz)
• John Edwards – bas gitar, ritim gitar, vokal (1985–günümüz)
• Andy Bown – keyboard, ritim gitar, mızıka, vokal (1973–günümüz)
• Matt Letley – davul, perküsyon (2000–günümüz)

Eski üyeler

(1962-1963) The Spectres	Francis Rossi – gitar, vokal Alan Lancaster – bas gitar Jess Jaworski – keyboard John Coghlan – davul, perküsyon
(1964-1965) The Spectres	Francis Rossi – gitar, vokal Alan Lancaster – bas guitar, vokal Roy Lynes – keyboard John Coghlan – davul, perküsyon
(1965-1967) The Spectres (1967) Traffic Jam	Francis Rossi – gitar, vokal Alan Lancaster – bas guitar, vocal Roy Lynes – keyboard, vokal John Coghlan – davul, perküsyon
(1967-1970) The Status Quo	Francis Rossi - gitar, vokal Rick Parfitt – ritim gitar, vokal Alan Lancaster – bas gitar, vokal Roy Lynes – keyboard John Coghlan – davul, perküsyon
(1970-1976) Status Quo	Francis Rossi – gitar, vokal Rick Parfitt – ritim gitar, vokal, keyboard Alan Lancaster – bass guitar, vocals John Coghlan – davul, perküsyon
(1976-1981) Status Quo	Francis Rossi – gitar, vokal Rick Parfitt – ritim gitar, vokal Alan Lancaster – bass guitar, vocals Andy Bown – keyboard, ritim gitar, mızıka John Coghlan – davul, perküsyon
(1982-1985) Status Quo	Francis Rossi – gitar, vokal Rick Parfitt – ritim gitar, vokal Alan Lancaster – bas gitar, vokal Andy Bown – keyboard, ritim gitar, mızıka Pete Kircher – davul, perküsyon
(1985-2000) Status Quo	Francis Rossi – gitar, vokal Rick Parfitt – ritim gitar, vokal John "Rhino" Edwards – bas gitar, ritim gitar, vokal Andy Bown – keyboard, ritim gitar, mızıka, vokal Jeff Rich – davul, perküsyon
(2000–günümüz) Status Quo	Francis Rossi – gitar, vokal Rick Parfitt – ritim gitar, vokal John "Rhino" Edwards – bas gitar, ritim gitar, vokal Andy Bown – keyboard, ritim gitar, mızıka, vokal Matt Letley – davul, perküsyon

Kaynakça

1. "Status Quo:Overview,Allmusic.Retrieved 3 May 2009". 8 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2012. |başlık= dış bağlantı (yardım)
2. UK Chart Hits 318
3. Strong, Martin C. (2000). The Great Rock Discography (5th ed.). Edinburgh: Mojo Books. pp. 927–929. ISBN 1-84195-017-3.
4. "Guinness Rockopedia"
5. "Quo Facts". 26 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2012.
6. Roberts, David (1998). Guinness Rockopedia (1st ed.). London: Guinness Publishing Ltd.. p. 417. ISBN 0-85112-072-5.
7. Army and Status Quo join forces in remake of In The Army Now — British Army Website

Dış bağlantılar

• Status Quo resmi site26 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• BBC Norfolk: Status Quo- Thetford Forest 2008 31 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.