Radomir Putnik

Radomir Putnik GOLH, KCMG (Sırpça : Радомир Путник ; telaffuz edilir [rǎdɔmiːr pûːtniːk] ; 24 Ocak 1847 - 17 Mayıs 1917) ilk Sırp Mareşali ve Balkan Savaşları'nda ve Birinci Dünya Savaşı'nda Sırp ordusunun Genelkurmay Başkanıydı. 1876'dan 1917'ye kadar Sırbistan'ın katıldığı her savaşta görev yaptı.

Biyografi

Putnik ailesi aslen Kosovalıydı ancak 1690'daki Büyük Sırp Göçü sırasında bölgeden Habsburg monarşisine kaçtı. Aile, sürgünden 1690'ların ortalarında Osmanlı yönetiminden bağımsız ilk modern Sırp yönetimi olan Sırbistan Prensliği'ne dönmeye karar verdi. 19. yüzyıl. Putnik'in babası Dimitrije Kragujevac'ta öğretmendi ve Radomir temel eğitimini orada tamamladı. Belgrad'daki Topçu Okulu'na (sonunda Harp Akademisi'nin öncüsü ) gitti ve 1863'te sınıfında sekizinci olarak mezun oldu. 1879'da, daha sonra Askeri İşler Bakanı olacak olan Radivoje Bojović'in kız kardeşi ve Albay Todor Bojević ve Jelena Tadić'in kızı olan Ljubica Bojović ile evlendi. Birlikte yedi çocuğu (üç kızı ve dört oğlu) oldu. Çağdaşları Putnik'i münzevi, içe dönük bir adam ve çok sigara içen biri olarak tanımlıyor; ancak mesleki konularda da kararlıydı. Sırbistan'ın 1876-1877 yılları arasında Osmanlılara karşı verdiği savaşlarda kendini savaş alanında kanıtladı. İkinci Sırp-Osmanlı Savaşı'nın (1877 ) kapanış aşamalarında komutasındaki bir askerî güç Kosova'da Gnjilane ve Gračanica'yı Osmanlıların elinden aldı. Binbaşı Putnik komutasındaki Sırp birlikleri, Rusya ile Osmanlılar arasındaki genel ateşkesin bir şartını yerine getirmek için Merdare'ye geri çekilmek zorunda kaldı. Putnik, kendini beğenmiş ve talepkar, güçlü savunmaya yatkın bir subay olarak biliniyordu.

Putnik, Harp Akademisi'nde profesör oldu ve 1886'dan 1895'e kadar bu görevi sürdürdü. 1889'da Genelkurmay Başkan Yardımcısı olarak atandı. Ancak kısa süre sonra, kralın himayesindeki bir kişinin sınavı geçmesine izin vermediği için Kral I. Milan ile anlaşmazlığa düştü. Kral Milan Obrenović ve halefi Kral I. Alexander ile siyasi entrika ve gizli çatışmalar, kariyerinin bu bölümünde ilerlemesine engel olacaktı. 1895'te Nikola Pašić'in Radikal partisine sempati duyduğu şüphesiyle kral tarafından emekli olmaya zorlandı.

Putnik, 1903'te Alexander I Obrenović'e karşı yapılan darbenin ardından rehabilite edildi. Sırbistan'ın yeni kralı Peter I Karadjordjević'in yönetiminde general rütbesine terfi ettirildi ve Genelkurmay Başkanı olarak atandı . Daha sonra eski subayları emekliye ayırıp yeni subayları atayarak ve eski savaş planlarını güncelleyerek Sırp ordusunu yeniden organize etmeye başladı. Putnik üç kez Sırbistan Ordu Bakanı oldu: 1904, 1906–1908 ve 1912. Putnik, General Živojin Mišić'i yardımcısı olarak atadı. Ara sıra kişilik çatışmalarına rağmen, iki adam birbirlerine derin saygı duyuyordu. Putnik, Mareşal'in en yüksek rütbesine atanan ilk subaydı. 1912'de Osmanlılara karşı Birinci Balkan Savaşı'nda (Kumanovo Muharebesi, Ekim 1912, Manastır Muharebesi, Kasım 1912) ve Bulgaristan'a karşı İkinci Balkan Savaşı'nda (Bregalnica Muharebesi 1913) Sırp Ordusunu muhteşem zaferlere taşıdı. Bulgar saldırısını bekleyen Mareşal Putnik, birliklerini Bregalnica (Bregalnitza) nehri yakınındaki en önemli stratejik noktalara konuşlandırmıştı; bu, ani, habersiz Bulgar saldırısının ardından hızlı bir zafer için gerekliydi.

Birinci Dünya Savaşı

Avusturya-Macaristan ülkesine savaş ilan ettiğinde Budapeşte'de yakalanan Mareşal Putnik'e, Avusturya-Macaristan imparatoru Franz Josef'in cesur ve muhtemelen kendi kendini mağlup eden bir jestiyle Sırbistan'a güvenli bir şekilde geri dönmesine izin verildi. Zorlu bir yolculuğun ardından Putnik Sırbistan'a döndü ve Sırbistan Kralı I. Peter'a yaşı ve sağlık sorunları nedeniyle istifasını sundu. Kral, Mareşal Putnik'in sadece stratejik anlamda da olsa ordunun komutasını devralması konusunda ısrar ederken, Stepa Stepanović, Živojin Mišić ve Petar Bojović gibi daha genç generallerin operasyonel görevleri devralması nedeniyle Putnik zamanının çoğunu iyi ısıtılmış bir odada geçirmek zorunda kaldı. Ancak sağlık durumunun bozulması, birliği başarıyla düzenlemesine engel olmadı. Sırbistan, Ağustos ve Eylül 1914'te Avusturya-Macaristan Ordusu'nun saldırılarını (Cer ve Kolubara savaşları) mağlup ederek Aralık 1914'e kadar onu Sırbistan'dan sürdü.

1915'in başlarında Prens Alexander, ordunun doğrudan komutasını Putnik'ten devralmak konusunda ısrar etti. Putnik, bunun anayasaya aykırı olduğunu ve bir hükümdarın böyle bir sorumluluğu üstlenemeyeceğini ileri sürerek bu isteğe uymayı reddetti.

Sırp cephesi, Alman Mareşal August von Mackensen liderliğindeki ortak Avusturya-Macaristan, Alman ve Bulgar kuvvetlerinin 300.000'den fazla askerle Sırbistan'a karşı büyük bir saldırı başlattığı 1915 sonbaharına kadar nispeten sessiz kaldı. Ortak saldırı öncesinde Putnik, Sırp hükûmetini, Bulgaristan'ın askerlerini doğu Sırbistan sınırlarında yoğunlaştırdığı ve Sırbistan'ın iki cephede savaşmaktan kaçınması için tek şansının Bulgaristan'a yönelik önleyici bir saldırı olduğu konusunda uyardı. Onun talebi, hâlâ Bulgaristan'ı Üçlü İttifak'a katılmaktan alıkoymayı ümit eden Müttefiklerin istekleri nedeniyle reddedildi. Kahramanca direnişe rağmen Sırp birlikleri Kosova'ya doğru çekilmek zorunda kaldı. 31 Ekim'de Putnik, dost topraklara kaçmaya çalışan bitkin ordusunu bir arada tutmaya çalışarak Kragujevac'a genel bir geri çekilme emri verdi. Putnik'in askerlerinin çoğu, kırsal yaşamlarına devam etmek için ara sıra emekli olan ordudan kaçan çiftçilerdi. Putnik'in hızla azalan kuvvetleri, Kasım 1915'in ilk haftasında Arnavutluk'a doğru çekilmeye devam etti; bu süreç, Almanların, Bulgarların ve Avusturya-Macaristanlıların Sırp birliklerini Arnavutluk'un dağlık bölgeleri boyunca takip etme konusunda isteksiz olmalarının da yardımıyla kolaylaştırıldı. Almanlar, Sırbistan'a karşı savaşın kazanıldığını ve ülkenin çoğunun Merkezi Güçlerin kontrolü altında olduğunu düşünüyordu. Rusya İmparatorluğu'nu Doğu'daki ana tehdit olarak gören Mackensen, kuvvetlerini Rusya cephesine geri kaydırmak konusunda istekliydi. Bulgarlar Makedonya ve güneydoğu Sırbistan'daki toprak kazanımlarından memnunken, Avusturya-Macarlar da Bulgarların Büyük Bulgaristan kurmak için harekete geçmediği fikrinden aynı derecede memnundu.

Son çatışma, 19-24 Kasım 1915 tarihleri arasında Kosova'da, Karatavuklar Tarlası'nda meydana geldi. Yiyecek ve mühimmat son derece kıt iken, Sırplar yeni bir tifüs salgınına maruz kaldılar. Kaçınılmaz yenilgiyle karşı karşıya kalan Putnik, 25 Kasım'da son ve en acı verici emrini verdi: Karadağ üzerinden güneye ve batıya ve Arnavutluk'a doğru tam bir geri çekilme. Amacı, ordunun çekirdeğini güvenli İyonya adalarına taşıyacak müttefik gemilerine ulaşmaktı . Kaçan askerlerin ve sivillerin çoğu kıyıya çekilme sırasında öldü; açlık, hastalık, düşman güçlerinin ve Arnavut kabile çetelerinin saldırıları nedeniyle kayıplar yaşandı. Geri çekilme koşulları felaketti ve söylenene göre çoğu asker olan 250.000 Sırptan yaklaşık 155.000'i sonunda Adriyatik Denizi kıyılarına ulaşmış ve orduyu çeşitli Yunan adalarına (birçoğu da Korfu'ya) taşıyan Müttefik nakliye gemilerine binmişti  Nisan 1916'da Selanik cephesinde konuşlandırılmadan önce Putnik, Arnavutluk'un karlı dağlarında geri çekilirken akciğer iltihaplanması nedeniyle kötüleşen Putnik'i tahtırevanda taşımak zorunda kaldı. Putnik, müttefik kuvvetler tarafından İşkodra'da karşılandı ve ordunun çekirdeğiyle birlikte önce Brindisi'ye, ardından da Korfu'ya nakledildi.

Görevden Alınması ve Ölümü

Sırp Hükûmeti ile Başkomutanlık arasında yaşanan karşılıklı suçlama atmosferinde, Mareşal Putnik de dahil olmak üzere, Ocak 1916'da Genelkurmay'ın tamamı görevden alındı. İşten çıkarıldığını, kendisine Genelkurmay Başkanı'nın ek ücreti olmadan maaşını veren bir kasiyerden öğrendiği için çok üzülmüştü. Fransız yetkililerin onu büyük bir onurla karşıladığı ve kendisine bir villa verdiği Nice'e gitti . Putnik akciğer amfizemi nedeniyle 17 Mayıs 1917'de öldü. Kasım 1926'da Sırbistan'a nakledildi ve Belgrad'ın Yeni Mezarlığı'ndaki bir şapele onurla gömüldü. Mezarda "Vatan Radomir Putnik'e Minnettar " kitabesi bulunmaktadır.

Kanada'nın Alberta kentindeki Putnik Dağı, 1918'de müttefik davasına yaptığı olağanüstü hizmetlerden dolayı onun adını almıştır.  Ayrıca en önde gelen 100 Sırp arasında yer almaktadır.