Leyte Körfezi Muharebesi

Leyte Körfezi Muharebesi 200.000'den fazla deniz personelinin katıldığı, II. Dünya Savaşı'nın en büyük deniz savaşıydı ve bazı kriterlere göre tarihteki en büyük deniz savaşıydı. ^{[1] [2]} Japonya'yı izole etmeyi amaçlayan Leyte işgalinin bir parçası olarak, birleşik Amerikan ve Avustralya kuvvetleri ile Japon İmparatorluk Donanması (IJN) arasında 23-26 Ekim 1944 tarihleri arasında Filipin adaları Leyte, Samar ve Luzon yakınındaki sularda savaşıldı. Bölge Japonya'nın Güneydoğu Asya'da işgal ettiği kolonilerdeki hayati bir sanayi ve petrol kaynağı kaynağı.^[3] Bu muharebe, Japonların İkinci Dünya Savaşındaki son büyük deniz saldırısıdır.^[3]

Leyte Körfezi Muharebesi
Filipinler Seferi, Pasifik Cephesi, II. Dünya Savaşı
Hafif uçak gemisi Princeton, Luzon'un doğusunda yanıyor, 1944
Tarih 23–26 Ekim 1944 Bölge Leyte Körfezi, Filipinler Sonuç Müttefik zaferi
Taraflar
ABD Avustralya	Japonya
Komutanlar ve liderler
William Halsey Thomas Kinkaid Clifton Sprague Jesse Oldendorf John Collins	Takeo Kurita Shōji Nishimura† Kiyohide Shima Jisaburō Ozawa Yukio Seki†
Çatışan birlikler
3. Filo 7. Filo	Birleşik Filo Japon İmparatorluk Donanma Hava Kuvvetleri
Güçler
Toplamda ~300 gemi 8 filo taşıyıcısı 9 hafif taşıyıcı 18 eskort taşıyıcısı 12 savaş gemisi 24 kruvazör 116 muhrip ve muhrip eskortu Birçok PT botu, denizaltı ve filo yardımcıları Yaklaşık 1.500 uçak	Toplamda 67'den fazla gemi 1 filo taşıyıcısı 3 hafif taşıyıcı 2 hibrit taşıyıcı/savaş gemisi 7 savaş gemisi 13 ağır kruvazör 6 hafif kruvazör 35'ten fazla muhrip 300'den fazla uçak (karada konuşlu uçaklar dahil)
Kayıplar
~3.000 kayıp 12 gemi dahil: 1 hafif taşıyıcı, 2 eskort taşıyıcısı, 2 destroyer, 2 destroyer eskortu battı 1 PT teknesi hasar gördü 255 uçak	~12.000 kayıp 28 gemi dahil: 1 filo taşıyıcısı, 3 hafif taşıyıcı, 3 savaş gemisi, 10 kruvazör, 11 muhrip battı ~300 uçak

Savaş sırasında Japonya'nın, Müttefik kuvvetlerinin Pasifik'teki toplam uçak gemilerine kıyasla daha az ana gemisi (uçak gemileri ve savaş gemileri) kalmıştı, bu da savaşın o noktasında kuvvet gücündeki eşitsizliğin altını çiziyordu.^[4] Ne olursa olsun Japon İmparatorluk Donanması, Müttefiklerin işgalini durdurmak amacıyla geri kalan büyük donanma gemilerinin neredeyse tamamını seferber etti, ancak ABD Donanması'nın Üçüncü ve Yedinci Filoları tarafından geri püskürtüldü.

Savaş dört ana ayrı çatışmadan ve daha küçük eylemlerden oluşuyordu.^[5] Müttefik kuvvetler Aralık ayı sonunda adadaki organize Japon direnişinin sona erdiğini duyurdu.

Japon uçaklarının organize kamikaze saldırıları gerçekleştirdiği ilk muharebe olup, tarihte zırhlılar arasındaki son deniz muharebesi olmuştur. ^{[6] [7]} Japon Donanması ağır kayıplara uğradı ve savaşın geri kalanında üslerinde yakıt eksikliği nedeniyle mahsur kaldığı için bundan sonra asla benzer bir güçle denize açılamadı.^{[8] [6]}

Kayıplar

Muharebenin uzun sürmesi ve büyüklüğü nedeniyle, Leyte Körfezi Muharebesi kapsamında meydana gelen kayıplar ile önce ve sonra meydana gelen kayıplara ilişkin açıklamalar farklılık göstermektedir. Samuel E. Morison'un kayıplarla ilgili bir açıklamasında aşağıdaki gemiler listeleniyor:

Müttefik

Amerika Birleşik Devletleri Leyte Körfezi Muharebesi sırasında en az 12 savaş gemisini kaybetti:

• Bir hafif uçak gemisi: USS Princeton'da ^[6]
• İki eskort taşıyıcısı: USS Gambier Körfezi ve USS St. Lo (kamikaze saldırısıyla batırılan ilk büyük savaş gemisi) ^[6]
• İki destroyer: USS Hoel ve USS Johnston ^[6]
• İki muhrip eskortu: USS Samuel B. Roberts ve USS Eversole ^[6]
• Bir PT botu: USS PT-493
• Diğer dört gemi (denizaltı USS dahil) Darter), HMAS Australia ile birlikteHMAS Australia hasar gördü. ^[6]

Müttefik eskort taşıyıcı birimlerinden 1.600'den fazla denizci ve uçak mürettebatı öldürüldü. Leyte Körfezi Muharebesi'ndeki kayıplar tüm kuvvetlere eşit olarak dağılmadı. Müttefiklerin Surigao Boğazı Muharebesi ve Engaño Burnu Muharebesi'ndeki ezici zaferlerinde çok az Müttefik zayiatı meydana geldi. Sibuyan Denizi Muharebesi'nde Japonların hafif uçak gemisi USS Princeton'a saldırısı, Princeton'da Birmingham'da ciddi hasara neden olan ikincil patlamalar nedeniyle Princeton'da 108 kişinin ölümüne, USS Birmingham hafif kruvazöründe 241 kişinin ölümüne ve 412 kişinin yaralanmasına yol açtı. İkinci Dünya Savaşı'nın Surigao Boğazı yakınında Taffy 1'in uçak gemilerine yönelik önceden planlanmış ilk kamikaze saldırılarında 123 asker öldü ve 150'den fazla asker yaralandı. Yalnızca Samar Muharebesi'ndeki uyumsuzlukta, birleşik eylemlerdeki 7 gemiden 5'i kaybedildi, 23 uçak kaybedildi ve 1.161 ölü ve kayıp ve 913 yaralı, Midway Muharebesi ve Mercan Denizi Muharebesi'ndeki birleşik kayıplarla karşılaştırılabilir. ^[9] Muhrip Heermann, düşmanla eşitsiz mücadelesine rağmen savaşı mürettebatından yalnızca altı tanesinin ölümüyle bitirdi. İletişim hataları ve diğer başarısızlıklar sonucunda çok sayıda Taffy'den sağ kurtuldu. 3'ü günlerce kurtarılamadı ve bunun sonucunda gereksiz yere öldüler. ^[6] HMAS Avustralya, savaşın başlangıcında 21 Ekim 1944'te kamikaze benzeri bir saldırıda 30 subay ve denizci öldü ve 62 asker daha yaralandı. ^[10] Surigao Boğazı Muharebesi'nde 39 ABD askeri öldürüldü, 114'ü yaralandı ve bir PT botu (USS PT-493 ) batırıldı.

24-25 Ekim tarihlerinde, Leyte Körfezi Muharebesi'ne katılan Japon deniz konvoylarıyla ilgili iki Amerikan denizaltı savaşında, 1.938 ABD askerinin ölümüne yol açan eylemlerde iki ABD denizaltısı kaybedildi. USS tang (SS-306), Leyte ve Leyte Körfezi'ndeki Japon birliklerini takviye etmeye giden büyük bir Japon konvoyundaki çok sayıda gemiyi batırdı. Tang daha sonra cephaneliğinde bulunan son torpidoyla yanlışlıkla dairesel bir koşuyla kendini batırdı. 78 adam öldürüldü, 9'u hayatta kaldı ve Japonlar tarafından yakalandı. USS Shark (SS-314), Formosa Hava Savaşı'na ve Filipinler'in yaklaşan işgaline yanıt olarak Amerikan savaş esirlerini Filipinler'den Formosa'ya taşıyan işaretsiz cehennem gemisi Arisan Maru'yu batırdı. Japon konvoyunun geri kalanının onları kurtarmayı reddetmesi nedeniyle 1.773 savaş esiri öldü. Bu, ABD askerlerinin tarihteki en büyük deniz kaybıydı. Shark, Japon eskort gemileri tarafından hemen batırıldı. Shark'taki 87 mürettebatın tamamı öldü.^[11]

Japon

Japonlar Leyte Körfezi Muharebesi'nde 28 savaş gemisini kaybetti: ^[6]

• Bir filo uçak gemisi: Zuikaku (tuzak Kuzey Kuvvetlerinin amiral gemisi ve orijinal saldıran Pearl Harbor gemilerinin sonuncusu hala yüzüyor).
• Üç hafif uçak gemisi: Zuihō, Chiyoda ve Chitose .
• Üç savaş gemisi: Musashi (Japon Birleşik Filosunun eski amiral gemisi), Yamashiro (Güney Kuvvetlerinin amiral gemisi) ve Fusō .
• Altı ağır kruvazör: Atago (Merkez Kuvvetin amiral gemisi), Maya, Suzuya, Chokai, Chikuma ve Mogami .
• Dört hafif kruvazör: Noshiro, Abukuma, Tama ve Kinu .
• On bir muhrip: Nowaki, Hayashimo, Yamagumo, Asagumo, Michishio, Akizuki, Hatsuzuki, Wakaba, Uranami, Fujinami ve Shiranui.

Listelenen Japon kayıpları yalnızca savaşta batan gemileri içerir. Savaşın sona ermesinden sonra, hasarlı birkaç gemi ya Japonya'nın petrol kaynaklarına yakın olan ancak kapsamlı onarımların yapılamadığı Singapur'a gitme ya da daha iyi petrol kaynaklarının bulunduğu Japonya'ya geri dönme seçeneğiyle karşı karşıya kaldı. Nachi, Manila Körfezi'nde onarım sırasında hava saldırısında kaybedildi. Kumano kruvazörü ve Kongō zırhlısı Japonya'ya çekilirken battı. Takao ve Myōkō kruvazörleri Singapur'da onarılamaz bir şekilde mahsur kaldı. Savaştan sağ kurtulanların çoğu bombalandı ve Japonya'da demir atarak batırıldı, yakıt olmadan hareket edemeyecek durumdaydı.

Sonrası

Leyte Körfezi Muharebesi , ABD Altıncı Ordusunun Leyte'deki sahil başlarını denizden gelebilecek saldırılara karşı güvence altına aldı. Bununla birlikte, Aralık 1944'ün sonunda adanın tamamen Müttefiklerin eline geçmesi için çok zorlu bir mücadele gerekli olacaktı: Karadaki Leyte Muharebesi, Japonların Leyte'deki birliklerini takviye edip ikmal ettiği bir hava ve deniz harekâtına paralel olarak yapıldı. Müttefikler onları yasaklamaya ve Ormoc Körfezi'ne bir dizi amfibi çıkarma için hava-deniz üstünlüğü kurmaya çalıştı; bu çatışmalar topluca Ormoc Körfezi Muharebesi olarak anıldı.^[6]

Japon İmparatorluk Donanması o zamana kadarki en büyük gemi ve mürettebat kaybına uğradı. Müttefik işgalcileri Leyte'den çıkarmadaki başarısızlığı, Filipinler'in kaçınılmaz kaybı anlamına geliyordu, bu da Japonya'nın Güneydoğu Asya'daki işgal altındaki topraklarıyla neredeyse tamamen bağlantısının kesileceği anlamına geliyordu. Bu bölgeler Japonya için hayati önem taşıyan kaynakları, özellikle de gemileri ve uçakları için gerekli olan petrolü sağlıyordu. Bu sorun, tersanelerin ve mühimmat gibi imal edilmiş malların kaynaklarının Japonya'da olması nedeniyle daha da arttı. Nihayet Leyte'nin kaybı 1945'te Ryukyu Adaları'nın işgalinin yolunu açtı.^[7]

Japon Donanmasının büyük gemileri, savaşın geri kalanında tamamen veya neredeyse tamamen hareketsiz bir şekilde çürümek için üslerine döndüler. Leyte Körfezi Muharebesi ile Japonların teslim olması arasında bu yüzey gemilerinin gerçekleştirdiği tek büyük operasyon, Nisan 1945'teki (Ten-Go Operasyonunun bir parçası) intihar saldırısıydı. Burada Yamato zırhlısı ve eskortları Amerikan uçak gemisi uçakları tarafından yok edildi.

Kamikaze uçağının ilk kullanımı Leyte çıkarmalarının ardından gerçekleşti. 21 Ekim'de bir kamikaze Avustralya ağır kruvazörü HMAS Avustralya'ya çarptı. "Özel Saldırı Gücü" (Japon Özel Saldırı Birimleri) tarafından düzenlenen intihar saldırıları, 25 Ekim'de Samar Muharebesi'nin kapanış aşamasında başladı ve eskort gemisi St. Lo'nun yok olmasına neden oldu.

Ayrıca bakınız

• Mercan Denizi Savaşı
• Midway Savaşı

Kaynakça

1. Woodward 2007.
2. "The Largest Naval Battles in Military History: A Closer Look at the Largest and Most Influential Naval Battles in World History". Military History. Norwich University. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2015.
3. Deception: World War II, 16 Mayıs 2023, erişim tarihi: 5 Ekim 2024
4. Thomas 2006.
5. "Battle of Leyte Gulf". World War 2 Facts. 8 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2014.
6. Morison 1958.
7. Fuller 1956a.
8. Fuller 1956b.
9. Cox 2019a.
10. Cassells 2000.
11. https://www.history.navy.mil/about-us/leadership/director/directors-corner/h-grams/h-gram-038.html Webarşiv şablonunda hata: |url= value. Boş. .