Kırsal kalkınma

Kırsal kalkınma, çoğunlukla izole edilmiş ve az nüfuslu kırsal bölgelerde yaşayan insanların yaşam kalitesi ve ekonomik refahını iyileştirme işlemidir.^[1] Genellikle kırsal bölgeler kırsal yoksulluk, kentsel veya banliyö bölgelerinden çok daha büyük yoksulluk yaşarlar çünkü ekonomik faaliyetlere erişimi ve eğitim gibi temel altyapıya olan yatırım eksiktir.

Bangladeş, Bogda'da bir kırsal kalkınma akademisi. Birçok hükümet ve sivil toplum kuruluşu, kırsal toplulukların ekonomik fırsatlara daha fazla erişebilmesi için kapasite artırımı ve fırsat yatırımı yapıyor.

Kırsal kalkınma geleneksel olarak tarım ve ormancılık gibi yoğun doğal kaynaklarının kullanılmasıyla olan kalkınma yöntemlerine odaklanmıştır. Ancak küresel üretim ağlarındaki değişimler ve artan kentleşme, kırsal alanların karakterini de değiştirmiştir. Giderek artankırsal turizm, niş üreticiler ve rekreasyon, ana ekonomik faktörler olan doğal kaynak kullanımının ve tarımın yerini almıştır.^[2] Kırsal toplulukların kalkınmaya daha geniş bir perspektiften yaklaşma ihtiyacı, yalnızca tarımsal veya kaynak temelli işletmeler için teşvik oluşturmaktan ziyade, geniş bir yelpazedeki kalkınma hedeflerine daha fazla odaklanılmasını sağlamıştır.

Eğitim, girişimcilik, fiziksel altyapı ve sosyal altyapının tümü kırsal bölgelerin kalkınmasında önemli bir rol oynamaktadır.^[3] Kırsal kalkınma, yerel olarak üretilen ekonomik kalkınma stratejileriyle de karakterize edilebilir.^[4] Kentsel bölgelerin aksine, kırsal alanlar birbirinden oldukça farklıdır. Bundan dolayı dünyada kullanılan çok çeşitli kırsal kalkınma yaklaşımları bulunmaktadır.^[5]