Loading AI tools
Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
Birleşik Krallık, ilk katıldığı 1957 yılından günümüze kadar Eurovision Şarkı Yarışması'na 66 kez katılmıştır. 1959'dan beri her yıl katılmaktadır. Birleşik Krallık, İsveç ve Hollanda ile birlikte dört farklı on yılda kazanan üç ülkeden birisidir. Avrupa Yayın Birliği'ne (EBU) en büyük mali katkıyı sağlayan ülkeler oldukları için her yıl direkt olarak finalde yer alan Almanya, Fransa, İspanya ve İtalya ile birlikte "Beş Büyük" ülkeden birisidir. Birleşik Krallık'ın ulusal yayın kuruluşu BBC, etkinliği yayınlamakla birlikte Birleşik Krallık'ın katılımcısını seçmek için pek çok kez farklı ulusal final süreçleri düzenledi. Birleşik Krallık, Eurovision Şarkı Yarışması'nı beş kez kazandı ve on altı kez ikinci olmuştur. Birleşik Krallık, yarışmaya dört kez Londra'da (1960, 1963, 1968 ve 1977) ve birer kez Edinburgh (1972), Brighton (1974), Harrogate (1982), Birmingham (1998) ve Liverpool (2023)'da olmak üzere dokuz kez rekor sayıda ev sahipliği yaptı.
| Eurovision Şarkı Yarışması'nda Birleşik Krallık | |
|---|---|
| |
| Katılımcı yayıncı | British Broadcasting Corporation (BBC) |
| Katılım özeti | |
| Katılımlar | 67 |
| İlk katılımı | 1957 |
| En iyi sonuç | 1.:1967, 1969, 1976, 1981, 1997 |
| Ev Sahibi | 1960, 1963, 1968, 1972, 1974, 1977, 1982, 1998, 2023 |
| Dış bağlantılar | |
Eurovision.tv'deki Birleşik Krallık sayfası  | |
 En son katılım için bkz.2024 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Birleşik Krallık | |
Birleşik Krallık'ın beş kazananı Sandie Shaw tarafından seslendirilen "Puppet on a String" ile (1967), Lulu tarafından seslendirilen "Boom Bang-a-Bang" ile (1969), Brotherhood of Man tarafından seslendirilen "Save Your Kisses for Me" ile (1976), Bucks Fizz tarafından seslendirilen "Making Your Mind Up" ile (1981) ve Katrina and the Waves tarafından seslendirilen "Love Shine a Light" ile (1997).
Birleşik Krallık, 2000'den önce yalnızca üç kez (1978, 1987 ve 1999) ilk 10'un dışında kalmıştı. 21. yüzyılda Birleşik Krallık rekabette oldukça zayıf bir sicile sahipti. Jessica Garlick üçüncü (2002), Jade Ewen beşinci (2009) ve Sam Ryder ikinci (2022) olmak üzere yalnızca üç kez ilk ona girdi. Bu sonuçlara ek olarak 2003 yılında Jemini'nin ve 2021 yılında James Newman'nın sıfır puan almaları dahil 12 kez yirminci sırayı geçememiştir.
İlk yarışmaya 1956 yılında Birleşik Krallık'ın katılmasının beklendiği, son başvuru tarihini kaçırdığı ve bu nedenle katılamadığı iddia edildi. Bunun daha sonra Ocak 2017'de EBU tarafından yapılan açıklamada yarışmanın hayranları tarafından yaratılan bir efsane olduğu ortaya çıktı.[1] EBU ayrıca, BBC'nin Birleşik Krallık için hazırladığı bir yarışma olan İngiliz Popüler Şarkı Festivali'nin, 1957'den itibaren yarışma temasında format değişiklikleri getiren ilham kaynağı olduğunu açıkladı. Patricia Bredin Eurovision'da Birleşik Krallık'ı temsil eden ilk katılımcı oldu ve 1957'de yedinci oldu. 1958'de üçüncü yarışmanın ilk tercihi Birleşik Krallık oldu, ancak çeşitli sanat birliklerinin anlaşmaya varamaması üzerine BBC 1957 yazında teklifini geri çekti ve Birleşik Krallık ikinci ve son kez yarışmaya katılmadı.[2]
1959'daki yarışmadaki ikinci katılımında Birleşik Krallık, Pearl Carr & Teddy Johnson'ın "Sing, Little Birdie" şarkısını ile daha sonra rekor olacak on altı kez alınan ikinciliğin ilkini elde etmiştir. Birleşik Krallık, 1960'ta Bryan Johnson, 1961'de The Allisons, 1964'te Matt Monro ve 1965'te Kathy Kirby ile dört ikincilik daha elde etti ve sonunda 1967'de ilk kez kazandı.
Birleşik Krallık'ın dördüncü zaferi 1981'de Bucks Fizz müzik grubunun seslendirdiği "Making Your Mind Up" şarkısı ile geldi. Grup, özellikle Birleşik Krallık'ta televizyonda yayınlanan A Song for Europe (daha sonraki yıllarda Making Your Mind Up olarak yeniden adlandırılacak olan bir program) seçim yarışması için kuruldu. Dublin'deki Eurovision'da Alman Lena Valaitis'i dört puanla geçtiler. Grup, önümüzdeki beş yıl içinde Birleşik Krallık'ta ilk 40'a giren 13 şarkıyla başarısını sürdürdü. Bu sonuç, Birleşik Krallık'ın 16 yıl boyunca kazandığı son galibiyet olacaktı, ancak ülke bu süre zarfında dört ikincilik sonucu daha alarak yarışmada rekabetçi olmaya devam etti. 1988'de Scott Fitzgerald, İsviçre'yi temsil eden Celine Dion'un yalnızca bir puan gerisinde kaldı. 1989'da Live Report Yugoslavya'nın yedi puan gerisinde kalmıştı. 1992'de Michael Ball da İrlandalı Linda Martin'in ardından ikinci oldu. 1993 yılı katılımcısı Sonia, Birleşik Krallık'ta ilk 30'da yer alan on hite sahipti; bunlar arasında, Millstreet'te Birleşik Krallık'ı temsil etmek üzere seçildiği 1989'da "You'll Never Stop Me Loving You" şarkısıyla bir numara olan da vardı. Oy vermek için tek ülke (Malta) kalırken, İrlandalı Niamh Kavanagh, Sonia'nın 11 puan önünde yer aldı. 12 puanın açıklanmasına gelindiğinde ne Birleşik Krallık ne de İrlanda'dan bahsedilmemişti. Eğer Birleşik Krallık 12'yi almış olsaydı, bir puan farkla yarışmayı kazanacaktı. Sonunda İrlanda en yüksek puanı aldı ve 23 puan farkla kazandı.
Birleşik Krallık 21. yüzyıldaki yarışmada daha az başarılı oldu. Kız grubu Precious 1999'da 12. sırada yer aldıktan sonra Birleşik Krallık, birkaç istisna dışında düzenli olarak skor tablosunun alt yarısında yer aldı. 2000'li yıllarda bu istisnalar arasında, 2002'de "Come Back" şarkısıyla üçüncü sırada yer alan Jessica Garlick ve 2009'da "It's My Time" şarkısıyla beşinci olan Jade Ewen yer almaktadır. 2003 yılında İngiltere, Jemini ikilisi ile ilk kez finalde sonuncu oldu ve sıfır puan aldı. Ülke, sonraki yedi yılda iki kez daha sonuncu oldu; 2008'de 14 puan alan Andy Abraham ve 2010'da 10 puan alan Josh Dubovie ile bu sonucu almıştır.
| 1 | Birinci |
| 2 | İkinci |
| 3 | Üçüncü |
| ◁ | Sonuncu |
| X | Katılımcı seçildi ama katılmadı |
| † | Gelecek etkinlik |
| Yıl | Şehir | Yer | Sunucu |
|---|---|---|---|
| 1960 | Londra | Royal Festival Hall | Katie Boyle |
| 1963 | Londra | BBC Televizyon Merkezi | Katie Boyle |
| 1968 | Londra | Royal Albert Hall | Katie Boyle |
| 1972 | Edinburg | Usher Hall | Moira Shearer |
| 1974 | Brighton | Brighton Dome | Katie Boyle |
| 1977 | Londra | Wembley Konferans Merkezi | Angela Rippon |
| 1982 | Harrogate | Harrogate Kongre Merkezi | Jan Leeming |
| 1998 | Birmingham | National Indoor Arena | Ulrika Jonsson, Terry Wogan |
| 2023 | Liverpool | Liverpool Arena | Alesha Dixon, Hannah Waddingham, Yuliya Sanina ve Graham Norton (final) |
| Yıl | Şehir | Yer | Sunucu |
|---|---|---|---|
| 2015 | Londra | Eventim Apollo | Graham Norton ve Petra Mede |
| Yıl | Televizyon yorumcusu | Radio yorumcusu | Online/BFBS yorumcu | Oyları okuyan | Ref. | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Final | Yarı final | |||||
| 1956 | Wilfrid Thomas | Yarı final yok | Yayın yok | — | Katılmadı | |
| 1957 | Berkeley Smith | Tom Sloan | David Jacobs | |||
| 1958 | Peter Haigh | Katılmadı | ||||
| 1959 | Tom Sloan | Pete Murray | Pete Murray | |||
| 1960 | David Jacobs | Nick Burrell-Davis | ||||
| 1961 | Tom Sloan | Michael Aspel | ||||
| 1962 | David Jacobs | Peter Haigh | Alex Macintosh | |||
| 1963 | Michael Aspel | TBC | ||||
| 1964 | Tom Sloan | Ian Fenner | TBC | |||
| 1965 | David Gell | TBC | ||||
| 1966 | John Dunn | Michael Aspel | ||||
| 1967 | Rolf Harris | Richard Baker | Thurston Holland | |||
| 1968 | — | Pete Murray | ||||
| 1969 | David Gell, Michael Aspel | John Russell | Colin Ward-Lewis | |||
| 1970 | David Gell | Tony Brandon | ||||
| 1971 | Dave Lee Travis | Terry Wogan | — | |||
| 1972 | Tom Fleming | Pete Murray | Terry James | |||
| 1973 | Terry Wogan | Richard Astbury[a] | ||||
| 1974 | David Vine | Terry Wogan | Colin Ward-Lewis | |||
| 1975 | Pete Murray | Ray Moore | ||||
| 1976 | Michael Aspel | |||||
| 1977 | Pete Murray | — | Colin Berry | |||
| 1978 | Terry Wogan | Ray Moore | ||||
| 1979 | John Dunn | |||||
| 1980 | Terry Wogan | Steve Jones | Andrew Pastona | Ray Moore | ||
| 1981 | Ray Moore | — | Colin Berry | |||
| 1982 | ||||||
| 1983 | No BBC broadcast | Richard Nankivell | ||||
| 1984 | ||||||
| 1985 | ||||||
| 1986 | Ray Moore | — | ||||
| 1987 | ||||||
| 1988 | Ken Bruce | |||||
| 1989 | ||||||
| 1990 | ||||||
| 1991 | ||||||
| 1992 | ||||||
| 1993 | ||||||
| 1994 | ||||||
| 1995 | ||||||
| 1996 | ||||||
| 1997 | ||||||
| 1998 | Ken Bruce | |||||
| 1999 | Colin Berry | |||||
| 2000 | ||||||
| 2001 | ||||||
| 2002 | Terry Wogan (BBC One) Jenny Eclair[b] (BBC Choice) | |||||
| 2003 | Terry Wogan | Lorraine Kelly | ||||
| 2004 | Paddy O'Connell | |||||
| 2005 | Cheryl Baker | |||||
| 2006 | Fearne Cotton | |||||
| 2007 | Paddy O'Connell, Sarah Cawood | |||||
| 2008 | Paddy O'Connell, Caroline Flack | Carrie Grant | ||||
| 2009 | Graham Norton | Paddy O'Connell, Sarah Cawood | Duncan James | |||
| 2010 | Scott Mills | |||||
| 2011 | Scott Mills, Sara Cox | Alex Jones | ||||
| 2012 | Scott Mills | |||||
| 2013 | Scott Mills, Ana Matronic | |||||
| 2014 | Scott Mills, Laura Whitmore | Ana Matronic | ||||
| 2015 | Scott Mills, Mel Giedroyc | Nigella Lawson | ||||
| 2016 | — | Richard Osman | ||||
| 2017 | Katrina Leskanich | |||||
| 2018 | Scott Mills, Rylan Clark-Neal | Mel Giedroyc | ||||
| 2019 | Rylan Clark-Neal | |||||
| Not announced before cancellation | ||||||
| 2021 | Graham Norton | Scott Mills, Sara Cox,[c] Chelcee Grimes | Ken Bruce | Amanda Holden | ||
| 2022 | Scott Mills, Rylan Clark | AJ Odudu | ||||
| 2023 | Graham Norton ve Mel Giedroyc | Paddy O'Connell (yarı-finaller) Scott Mills and Rylan Clark (final) |
Claire Sweeney and Paul Quinn (final) | Catherine Tate | ||
| Yıl | Şarkıcı | Şarkı | 1. Round | Derece | 2. Round | Derece |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1968 | Cliff Richard | "Congratulations" | 105 | 8 | X | X |
| 1976 | Brotherhood of Man | "Save Your Kisses for Me" | 154 | 5 | 230 | 5 |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
