Eşleştirme teorisi

Eşleştirme teorisi (İngilizce: Matching theory), makroekonomide zaman içinde karşılıklı yararlı ilişkilerin oluşumunu açıklayan matematiksel bir çerçeve.

Ekonomik faaliyet seviyesinin ani ayarlanmasının friksiyonları önlediği bir piyasa modelleme yöntemi önerir. Diğer uygulamalar yanında, friksiyonel işsizliğin incelenmesi için bir çerçeve oluşturmak için de kullanılır. Eşleştirme teorisini diğer yaklaşımlardan ayıran ana unsur, makroekonomik modellemenin bir eşleştirme fonksiyonunun bulunmasıdır.

Eşleştirme teorisi, yeni iş oluşumlarını tanımlamak için kullanıldığı iş ekonomisinde bilhassa etkilidir. Eşleştirme teorisi, "arama teorisi"nden (İngilizce: search theory) gelişmiştir. Arama teorisi mikroekonomik yaklaşımla bir kişinin kararlarını inceler, eşleştirme teorisi ise makroekonomik yaklaşımla birbirlerini etkileyen kararların bir veya daha fazla şeklinin sonucunu araştırır.

Eşleştirme teorisinin kurucularından biri, Northwestern Üniversitesi'nden Dale T. Mortensen'dır. Christopher A. Pissarides'ın Equilibrium Unemployment Theory adlı kitabı iş piyasaları için eşleştirme yaklaşımının işleyişi ile ilgilidir.^[1] Mortensen ve Pissarides, Peter A. Diamond ile birlikte, "eşleştirme teorisine temel katkıları için" 2010 yılında Nobel Ekonomi Ödülü'nü kazanmıştır.^[2]

Kaynakça

1. Pissarides, Christopher (2000), Equilibrium Unemployment Theory, 2nd ed. MIT Press, ISBN 0262161877.
2. "Economic Prize Committee of the Royal Swedish Academy of Sciences, 'Scientific Background', page 2" (PDF). 14 Aralık 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2010.