Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi

Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi (ECR), Avrupalı muhafazakâr ve merkez sağ partilerin oluşturduğu uluslararası bir siyasi partidir. Polonya'dan Hukuk ve Adalet partisi gibi birçok parti bu grubun üyesidir.

Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi European Conservatives and Reformists Party
Kısaltma	ECR
Genel başkan	Mateusz Morawiecki
Genel sekreter	Antonio Giordano
Kuruluş tarihi	1 Ekim 2009
Önceli	Avrupa Reform Hareketi
Merkez	Rue d'Arlon 40, 1000 Brüksel, Belçika[1]
İdeoloji	Muhafazakârlık[2][3] Millî muhafazakârlık[4][5] Liberal muhafazakârlık[6] Ekonomik liberalizm[2] Düşük Avrupa şüpheciliği[7][8]
Siyasi pozisyon	Sağ[9][10][11] Parti içi düşünceler: Merkez sağ ve Aşırı sağ[12]
Avrupa üyeliği	Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular
Uluslararası üyelik	Uluslararası Demokrat Birliği
Resmî renkler	Mavi
Avrupa Parlamentosu	65 / 720
Avrupa Konseyi	2 / 27
Avrupa Komisyonu	2 / 27
İnternet sitesi
ecrparty.eu
Avrupa Birliği

Avrupa kurumları

Örgüt	Kurum	Sandalye sayısı
Avrupa Birliği	Avrupa Komisyonu	2 / 27
Avrupa Birliği	Avrupa Devlet ve Hükûmet Başkanları Konseyi	2 / 27
Avrupa Birliği	Avrupa Birliği Bakanlar Konseyi	1 / 27
Avrupa Birliği	Avrupa Parlamentosu	54 / 720
Avrupa Konseyi	Parlamenterler Meclisi	93 / 612

Üye partiler

Ülke	Siyasi parti	Kısaltma	Avrupa Parlamentosu	Ulusal alt meclis	Pozisyon
Almanya	Biz Vatandaşlar Wir Bürger	WB	0 / 96	0 / 735	Muhalefet
Bulgaristan	Böyle Bir Halk Var Има такъв народ Ima takav narod	ITN	1 / 17	18 / 240	Hükümet
	IMRO - Bulgaristan Ulusal Hareketi ВМРО – Българско Национално Движение VMRO – Balgarsko Natsionalno Dvizhenie	VMRO	0 / 17	0 / 240	Muhalefet
Çekya	Sivil Demokrat Parti Občanská demokratická strana	ODS	3 / 21	34 / 200	Hükümet
Fransa	Kimlik ve Özgürlük Identité-Libertés	IDL	4 / 81	3 / 577	Muhalefet
Hırvatistan	Hırvat Bağımsızlıkçılar Hrvatski suverenisti	HS	0 / 12	1 / 151	Muhalefet
	Vatan ve Ulusal Miting Dom i nacionalno okupljanje	DOMİNO	0 / 12	3 / 151	Muhalefet
	Köprü Most	MOST	0 / 12	7 / 151	Muhalefet
İsveç	İsveç Demokratları Sverigedemokraterna	SD	3 / 21	73 / 349	Hükümet
İtalya	İtalya'nın Kardeşleri Fratelli d'Italia	FdL	24 / 76	118 / 400	Hükûmet
Letonya	Ulusal İttifak Nacionālā Apvienība	NA	2 / 9	13 / 100	Muhalefet
Litvanya	Litvanya Çiftçiler ve Yeşiller Birliği Lietuvos valstiečių ir žaliųjų sąjunga	LVŽS	1 / 11	8 / 141	Muhalefet
	Litvanya'daki Polonyalıların Seçim Hareketi - Hristiyan Aileler Birliği Lietuvos lenkų rinkimų akcija – Krikščioniškų šeimų sąjunga	LLRA–KŠS	1 / 11	3 / 141	Muhalefet
Lüksemburg	Alternatif Demokratik Reform Partisi Alternativ Demokratesch Reformpartei	ADR	1 / 6	5 / 60	Muhalefet
Polonya	Hukuk ve Adalet Prawo i Sprawiedliwość	PiS	20 / 53	181 / 460	Muhalefet
Romanya	Rumen Birliği İttifakı Alianta pentru Unirea Romanilor	AUR	5 / 33	64 / 330	Muhalefet
	Alternatif Sağ Alternativa Dreaptă	AD	0 / 33	0 / 330	Muhalefet
Slovakya	Özgürlük ve Dayanışma Sloboda a Solidarita	SaS	0 / 15	11 / 150	Muhalefet

Ülke	Siyasi parti	Kısaltma	Ulusal alt meclis	Pozisyon
ABD	Cumhuriyetçi Parti	GOP	222 / 435	Hükümet
Arnavutluk	Arnavutluk Cumhuriyet Partisi Partia Republikane e Shqipërisë	PR	3 / 140	Muhalefet
Belarus	BPF Partisi Партыя БНФ	BPF	0 / 110	Muhalefet
Birleşik Krallık	Ulster Birlik Partisi	UUP	1 / 18	Muhalefet
İsrail	Likud	Likud	32 / 120	Hükümet
Kuzey Makedonya	VMRO - Halk Partisi ВМРО – Народна Партија	VMRO–NP	0 / 120	Muhalefet
Sırbistan	Yeter Yeter Доста је било	DJB	0 / 250	Muhalefet

Kaynakça

1. "Contacts". Alliance of European Conservatives and Reformists. 2011. 10 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2011.
2. Nordsieck, Wolfram (2019). "European Union". Parties and Elections in Europe. 8 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2019.
3. Zalan, Eszter (19 Ocak 2022). "Metsola becomes youngest EU Parliament president". EUObserver. 17 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.
4. Alan Siaroff (2019). Comparative European Party Systems: An Analysis of Parliamentary Elections Since 1945. Taylor & Francis. s. 469. ISBN 978-1-317-49876-6. 4 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.
5. Healey, Euan (13 Haziran 2019). "European right will widen gap with rivals after Brexit, projection shows". Euronews. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.
6. Tim Bale, Seán Hanley, and Aleks Szczerbiak (March 2010). "'May Contain Nuts'? The Reality behind the Rhetoric Surrounding the British Conservatives' New Group in the European Parliament". The Political Quarterly. 81 (1): 85-98. doi:10.1111/j.1467-923X.2009.02067.x. 28 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. when taken together they form not so much a coherent whole as a mix of liberal conservatives (the Conservatives, ODS, LDD and MDF) and conservative nationalists (PiS and TB-LNNK).
7. Ripoll Servent, Ariadna; Panning, Lara (2021). "Engaging the disengaged? Explaining the participation of Eurosceptic MEPs in trilogue negotiations". Journal of European Public Policy. 28 (1): 77. doi:10.1080/13501763.2020.1859596.
8. Brack, Nathalie; Startin, Nicholas (2015). "Introduction: Euroscepticism, from the margins to the mainstream". International Political Science Review. SAGE. 36: 240.
9. • Ingeborg Toemmel (2014). The European Union: What it is and how it Works. Palgrave Macmillan. s. 158. ISBN 978-1-137-42754-0.
   • "EU parliament sees birth of new right-wing group". EUobserver. 22 Haziran 2009. 27 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.
   • "Tory minders gag right-wing allies in the ECR". The Times. Londra. 8 Kasım 2009. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.^{[ölü/kırık bağlantı]}
   • "New-look European Parliament". BBC News. 3 Eylül 2009. 1 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.
10. "Ursula von der Leyen makes final pledges to secure EU's top job". The Guardian. 15 Temmuz 2019. 15 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Von der Leyen says in her letters that she hopes the "snapshot" on her positions, some of which are retreads of previous proposals from the commission, will reassure her critics, although there is a risk of putting off MEPs within the more Eurosceptic and rightwing European Conservatives and Reformists group, in which Poland's Law and Justice is the largest party.
11. "Explainer: Von der Leyen's rocky path to confirmation as EU Commission chief". Reuters. 12 Temmuz 2019. 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. The right-wing European Conservatives and Reformists (ECR), will decide just ahead of the vote whether to support von der Leyen, but officials say the group is divided over the issue.
12. • "Dutch and Greek far-right parties join ECR Group". European Interest. 6 Haziran 2019. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
    • McDonnell, Duncan; Werner, Annika (4 Mayıs 2018). "Respectable radicals: why some radical right parties in the European Parliament forsake policy congruence". Journal of European Public Policy. 25 (5): 747-763. doi:10.1080/13501763.2017.1298659. ISSN 1350-1763.
    • Falkner, Gerda; Plattner, Georg (2018). "Populist Radical Right Parties and EU Policies: How coherent are their claims?" (PDF). EUI Working Paper RSCAS (38): 5. 4 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.