Anne (Danimarka)

Danimarkalı Anne (Danish ; 12 Aralık 1574 - 2 Mart 1619), Kral VI. ve I. James’in eşi ve 20 Ağustos 1589'daki evliliklerinden ölümüne kadar İskoçya Kraliçesi ve 24 Mart 1603'ten 1619'daki ölümüne kadar İngiltere ve İrlanda Kraliçesi.^[1]

Anne (Danimarka)
Kraliçe Anne'in 1605 yılında John de Critz tarafından yapılan portresi
İngiltere ve İrlanda konsort kraliçesi
Hüküm süresi	24 Mart 1603 – 2 Mart 1619
Taç giymesi	25 Temmuz 1603
İskoçya konsort kraliçesi
Hüküm süresi	17 Mayıs 1590
Taç giymesi	24 Mart 1603 – 2 Mart 1619
Doğum	12 Aralık1574 Skanderborg Kalesi, Skanderborg, Danimarka
Ölüm	2 Mart 1619 (44 yaşında) Hampton Court Sarayı, Middlesex, İngiltere
Defin	13 May 1619 Westminster Abbey, Londra, İngiltere
Eş(ler)i	Kral VI. ve I. James (e. 1589)
Hanedan	Oldenburg
Babası	II. Frederick
Annesi	Sophie (Mecklenburg-Güstrow)

Danimarka Kralı II. Frederick'in ikinci kızı olan Anne, James ile 14 yaşında evlendi. Bebeklik döneminden sağ kurtulan üç çocukları oldu: Ebeveynlerinden önce ölen Galler Prensi Henry Frederick; Bohemya Kraliçesi olan Prenses Elizabeth ; ve James'in gelecekteki halefi Charles I. Anne, Prens Henry'nin velayeti ve onun arkadaşı Beatrix Ruthven'e yönelik muamelesi konusunda James'le olan anlaşmazlıklarında eşinden bağımsız davranabileceğini ve İskoç siyasetini kullanmaya istekli olduğunu gösterdi. Anne, ilk başta James'i sevmiş gibi görünüyor, ancak çift yavaş yavaş uzaklaştı ve karşılıklı saygı ve bir dereceye kadar sevgi hayatta kalsa da sonunda ayrı yaşadı.^[2]

İngiltere'de, Anne enerjisini siyasetten sanatın himayesine kaydırdı ve Avrupa'nın en zengin kültürel buluşmalarına ev sahipliği yapan kendi muhteşem saray topluluğunu kurdu.^[3] 1612'den sonra sürekli hastalık nöbetleri geçirdi ve yavaş yavaş saray hayatının merkezinden çekildi. Öldüğü sırada Protestan olduğu bildirilse de, hayatının bir noktasında Katolikliğe geçmiş olabilir.^[4]

Tarihçiler genelde Anne'yi hafif, uçarı ve rahatına düşkün bir kraliçe olarak görmezlikten geldiler.^[5] Bununla birlikte, son zamanlardaki yeniden değerlendirmeler, Anne'nin iddialı bağımsızlığını ve özellikle Jakoben çağında sanatın koruyucusu olarak dinamik önemini kabul ediyor.^[6]

Kaynaklar

1. Williams, 1, 201; Willson, 403.
2. Stewart, 182, 300–301.
3. Barroll, 15, 35, 109; "Although Anna had considerable personal freedom and her own court, she does not appear to have intervened so visibly against her husband in factional politics as she did in Scotland, and her support was not often sought. Where the Queen's court came into its own was as an artistic salon." Stewart, 183.
4. The Archbishop of Canterbury reported that she had died rejecting Catholic notions. "But, then," cautions historian John Leeds Barroll, "we are all familiar with the modern 'press release'. In Anna's day, too, there was much to be said for promulgating an official version of England's queen dying 'respectably'." Barroll, 172; A letter from Anne to Scipione Borghese of 31 July 1601 is "open in its embrace of Catholicism", according to McManus, 93.
5. Agnes Strickland (1848), 276 Retrieved 10 May 2007; Willson, 95; "Her traditionally flaccid court image ..." Barroll, 27; Croft, 55; "Anne had proved to be both dull and indolent, though showing a certain tolerant amiability so long as her whims were satisfied. She was interested in little that was more serious than matters of dress." Akrigg, 21.
6. "She quickly moved vigorously into court politics, an aspect of her new life not foregrounded by her few biographers ... she soon became a political presence at the Scottish court." Barroll, 17; "Though she has been accorded insufficient attention by historians, James' Queen, Anne of Denmark, was politically astute and active." Sharpe, 244; "This new king's influence on the high culture of the Stuart period, although considerable in certain discrete areas, has been misunderstood in terms of innovations at the court itself ... during the first decade of his reign, these innovations were fundamentally shaped by James' much neglected queen consort, Anna of Denmark." Barroll, 1–2.