Şive

Şiveler, bir dilin belli bir tarihte ayrılmış kollarıdır, genellikle ağız ile karıştırılır ama ağız, dilin aynı ülke içindeki varyasyonlarıdır. Şive ise farklı ülkeler gibi birbirinden daha izole yerlerde oluşan ve evrilen konuşma biçimidir. Ağız, bir dilin bir bölge halkına veya bir etnik gruba özgü kullanım biçimidir. Örnek olarak; Türkçeyi Karadeniz ağzı, Rumeli ağzı, Konya ağzıyla konuşmak verilebilir. Aksan ise belli bir yabancı dilin konuşucularının, konuştukları yabancı dilin vurgularını, fonetiğini ve telaffuzunu kendi ana diline benzetmesidir yani bir Amerikalı Türkçe konuştuğunda buna Amerikan aksanı, bir Türk İngilizce konuştuğunda ise Türk aksanı denir.^[1]

Kaynakça

1. İmer, Kâmile; Kocaman, Ahmet; Özsoy, Sumru (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi. s. 235. ISBN 978-605-4238-53-8.