İdeastezi

İdeastezi, kavramların uyarıcılarının algı benzeri duyusal deneyimler uyandırdığı nöropsikolojik bir olgudur. Bu isim Antik Yunanca ἰδέα (idéa) ve αἴσθησις (aísthēsis) sözcüklerinden gelmektedir ve 'kavramları algılamak' veya 'fikirleri algılamak' anlamına gelmektedir. Bu kavram nörobilimci Danko Nikolić tarafından geleneksel olarak sinestezi kapsamına giren bir dizi olguya alternatif bir açıklama olarak ortaya konmuştur.^[1]

'Duyuların birleşmesi' anlamına gelen sinestezi, bilişsel düzeyle çok az bağlantısı olan iki duyusal unsurun birlikteliğini ifade ederken, ampirik kanıtlar sinestezi ile bağlantılı çoğu fenomenin aslında anlamsaltemsiller tarafından tetiklendiğini göstermiştir. Diğer bir deyişle, önemli olan uyaranın duyusal özelliklerinden ziyade dilsel anlamıdır. Öte yandan, sinestezi hem tetikleyicinin hem de ortaya çıkan deneyimin doğası gereği duyusal olduğunu farz ederken, ideastezi sadece ortaya çıkan deneyimin duyusal olduğunu, tetikleyicinin ise anlamsal olduğunu kabul etmektedir.^[2]^[3]^[4]^[5]^[6]^[7]

Araştırmalar daha sonra bu kavramı sinestezi dışındaki konulara da genişletmiştir ve günlük algıya uygulanabilir olduğu ortaya çıktığından, kavram nasıl algıladığımıza dair bir teoriye dönüşmüştür. Örneğin ideastezi sanat teorisine uygulanmıştır ve ideasteziye göre kavramları nasıl harekete geçirdiğimize dayanan insan bilinçli deneyiminiaçıklamada önemli sonuçlar doğurabilmektedir.^[8]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

İdeastezi

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Wikiwand - on