Vikinglerin Galiçya seferleri

Vikingler'in Galiçya seferleri, Vikinglerin dokuzuncu yüzyıldan başlayıp on ikinci yüzyıla kadar devam eden Atlas Okyanusu üzerinden Galiçya'ya yaptıkları yağma ve fetih hareketlerini kapsar.^[1]

Viking savaşçılar, kaşifler, tüccarlar ve akıncıları 8. yüzyıldan itibaren İskandinavya'dan Batı Avrupa'ya yayıldılar. Kıyılara ve nehirler vasıtasıyla daha içerilere akınlar yaparak farklı bölgelerde yerleştiler. Normandiya'ya yerleşerek burayı üs seçtiler ve burada güçlü bir dükalık kurdular. Bu bölgeye yerleşen Vikingler daha sonraları Normanlar olarak adlandırıldı.

St. Bertin Annals'e göre Vikingler Galiçya'da ilk kez 844 yılının Ağustos ayında göründü. Bu tarihte bir Viking filosu fırtınanın etkisiyle savrularak Galiçya'ya ulaştı. Burada karaya çıkan Vikingler Galiçya'yı istilaya başladılar ve Garonne Nehri boyunca kıyı köylerini yağmaladılar. Dönemin Asturya kralı I Ramiro Oviedo tarafından Farum Brecantium'da durdurulana dek fetih hareketlerine devam ettiler. Vikingler bu mağlubiyetten sonra Müslüman hakimiyetindeki Lizbon'a yöneldiler. Bir rivayete göre Vikinglerin mağlubiyetini Britonya piskoposunun duası sağlamıştır.^[2]

859 yılında Vikingler bu sefer yüz gemi ile ikinci bir istila harekâtına başladılar.^[2] Fransa kıyılarını yağmaladıktan sonra Arousa halicinden Iria Flavia'ya, ardından Santiago de Compostela'ya ulaştılar. Yerliler yağmayı istilacılara ancak haraç ödeyerek önleyebildi ama bu haraca rağmen Vikingler yerleşmeye devam etti; Kont Peter liderliğinde mücadele edilerek düşmanın otuz sekiz teknesi ve ordularının büyük bir kısmı yok edildi. Bu olayın sonucu olarak piskoposluk merkezi Iria Flavia'dan Santiago de Compostela'ya taşındı.

951 yılında, Asturya Krallığı'ndan sonraki dönemde, Vikingler ve Normanlar Galiçya'yı işgal için tekrar geldiler. Ancak kıyılardaki tahkimatın daha fazla arttırılması ve Mondonedo Piskoposunun güçleri karşısında işgalciler 964'te geri dönmek zorunda kaldılar.

968 yılında, Normandiya dükü artan Fransız tehlikesine karşı İskaninav müttefiklerine bir yardım çağrısında bulundu. Vikingler bunu Galiçya ve Fransa'daki zengin kilise arazilerini yağmalamak için de yeni fırsat olarak değerlendirerek yardım çağrısına olumlu karşılık verdiler ve sefer hazırlıklarına başladılar. Norveç Kralı II. Harald'ın kardeşi Gunrod komutasında İskandinavya'dan iki yüz gemi yola çıktı. Bu gemilerin yüz kadarı Britonya, Cantabria'yı ele geçirmeye ve geri kalan yüzü ise Xunqueira ile Santiago de Compostela'ya ulaşmak için Arousa halicine girdi. İşgalcileri durdurmaya çalışırken savaşta ölen Piskopos Sisnando yerine geçen Rosendo da başarısız oldu. Bölge Normanlar ve Vikingler tarafından ele geçirilerek tahrip edildi. Gemiler, 970 yılında Ferrol'dan ganimetle yola çıktılar ancak haliçte Kont Gonzalo Sánchez'in ordusu tarafından filo saldırıya uğradı ve savaşta liderleri Gunrod öldürüldü.

10. yüzyıldan sonra Viking saldırıları azalmakla birlikte devam etti. 1015 yılında Olaf Haraldsson'ın önderliğinde Castropol, Betanzos, Ribas de Sil ve Tui şehirlerine saldırılar yaptılar. Miño Nehri boyunca köyler ve kentler tahrip edildi. Bölge halkı katledildi ya da esir edildi.^[3]

1028 yılında, "Galiçya" lakaplı Ulf Vermudo, önderliğinde Arousa halici üzerinden istilacılar geldi ancak Piskopos Cresconio güçleri tarafından mağlup edildiler. Haliçteki Arousa Kalesi güçlendirildi. 1066 yılında Piskopos Cresconio, Vikingler ile tekrar savaşmak zorunda kaldı.

Viking istilaları döneminin sona ermesiyle birlikte Santiago de Compostela'ya hacıların gelişi başladı. Seferler sonucunda Iria Flavia'daki imha edilen Piskoposluk merkezinin Santiago de Compostela'ya taşınması Galiçya'nın dini iktidar yapısında bir değişikliğe neden oldu. Arousa ve Santiago gibi birçok kale İskandinavlara karşı savunmak için inşa edildi. Yerliler ile Viking yağmacılar arasında ilişki olduğu muhtemel olmasına ve tüm Viking istilalarına rağmen Galiçya'daki Viking varlığı yüzeysel oldu.