Loading AI tools
Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
Jayceon Terrell Taylor[1][2] (d. 29 Kasım 1979),[1] sahne adıyla The Game, Amerikalı rap şarkıcısı. 2005 yılında ilk stüdyo albümü The Documentary ve iki Grammy adaylığıyla şöhrete kavuştu. O zamandan bu yana, Batı Yakası hip hop sahnesini yeniden piyasaya taşıması ve Doğu Yakası rapçileriyle olan rekabetiyle de tanındı.[3][4][5]
| The Game | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | Jayceon Terrell Taylor 29 Kasım 1979 Los Angeles, Kaliforniya, ABD |
| Başladığı yer | Compton, Kaliforniya, ABD |
| Tarzlar | Hip hop, gangsta rap |
| Meslekler | Rapçi, oyuncu |
| Etkin yıllar | 2002–hâlen |
| Müzik şirketi | Geffen, Interscope, The Black Wall Street |
| İlişkili hareketler | The Black Wall Street, Nas, Kanye West, Lil Wayne, Young Buck, Fat Joe, Busta Rhymes, Snoop Dogg, Chris Brown, Ice Cube, Meek Mill, Wale, Rick Ross |
| Resmî site | www.thegame360.com |
İlk iki albümünün Billboard 200 listesine zirveden giriş yapmasının yanı sıra, The Game diğer rapçilerle olan kavgalarıyla da ün kazandı. The Game'in müziği, hip hop'ın Compton, Kaliforniya'da popüler bir alt türü olan gangsta rap'tir.
Jayceon Terrell Taylor, Los Angeles, Kaliforniya'da Lynette Baker ve George Taylor Jr.'ın oğlu olarak dünyaya geldi. Compton, Kaliforniya'da[1] Crips çetesinin yakınlarında büyümesine rağmen,[6] Bloods çetesinin bir üyesi oldu.[7][8]
Ekim 2006'da MTV News muhabiri Sway Calloway'e verdiği bir röportajda, The Game ailesini "disfonksiyonel" olarak tanımladı ve babasının, kız kardeşlerinden birine sarkıntılık ettiğini iddia etti.[9] 1999'da Compton High School'dan mezun olduktan sonra,[10] Taylor, Washington State University'de basketbol öğrenimine başladığını, ancak uyuşturucu iddiaları nedeniyle ilk yarıyılda uzaklaştırıldığını öne sürdü. Fakat, üniversitenin atletik departmanı bu iddiayı çürüttü.[11] Çünkü Taylor, tamamen sokak hayatını benimsemişti ve uyuşturucu satmaya başlamıştı.[12] On sekiz yaşına geldiğinde, yarı-ağabeyi Big Fase 100 adıyla da bilinen Pirus çetesinin lideri George Taylor III'nin izinden gitmeye karar verdi.
Çeşitli rap albümlerinde çalışan The Game, rapçi olmak için bir strateji geliştirdi ve Big Fase'in de yardımıyla The Black Wall Street Records şirketini açtı. Şirket, başlangıçta Glasses Malone, Vita ve Nu Jerzey Devil isimlerini bünyesinde bulunduruyordu.[13] Sahne adını The Game'e büyükannesi verdi.[14] The Game, ilk kez Russell Simmons ve Louis Farrakhan tarafından sunulan bir hip-hop zirvesine katıldıktan sonra dikkatleri üzerine çekmeye başladı.[15] JT the Bigga Figga'nın sahibi olduğu bağımsız plak şirketi Get Low Recordz ile anlaştı ve 2002 yılında You Know What It Is Vol. 1 adında bir mixtape yayımladı. Başlangıçta Bad Boy Records şirketi sahibi Sean Combs onu şirket bünyesine katmak istedi,[16] ancak mixtape'i Dr. Dre dinledi ve 2003 yılında The Game'i Aftermath Entertainment şirketi bünyesine kattı.[17] Ekim 2004'te, Untold Story adındaki ilk albümünü Get Low Recordz etiketiyle yayımladı ve üç haftada 82.000 kopya sattı.[18] Sean T, Young Noble (Outlawz grubundan) ve JT the Bigga Figga, albümün konuk sanatçıları arasındaydı.[19] DJ Kayslay, DJ Whoo Kid ve DJ Clue'nun mixtapelerinde de yer alan The Game, You Know What It Is Vol. 2 adındaki ikinci mixtape'ini kendi şirketinin etiketiyle piyasaya sürdü. Ayrıca, NBA Live 2004 oyunundaki Fredwreck yapımı "Can't Stop Me" şarkısında yer aldı.[20]
The Game, Aftermath Entertainment şirketiyle anlaştı, ancak Interscope Records CEO'su Jimmy Iovine ve Dr. Dre, The Game'in 50 Cent ve G-Unit ile çalışmalar yapmasına karar verdiler. O zamandan beri, 50 Cent, Lloyd Banks, Young Buck ve Fabolous'ın video kliplerinde rol aldı. İlk kez "In da Club" video klibinde bir kızla dans ederken görüldü. Yer aldığı ilk tekli ise 2004 yılında kendi teklisi "Westside Story"den önce çıkan Jim Jones teklisi "Certified Gangstas" oldu.
Başta albümün adı Nigga Wit' An Attitude Volume 1 ("Dreams" şarkısında da geçmektedir) olarak düşünüldü. Dr. Dre ve 50 Cent, The Game'in The Documentary adını taşıyan bu ilk albümünün sorumlu yapımcılığını üstlendiler. Albümden "How We Do" ve iki Grammy adaylığı kazanan "Hate It or Love It" gibi tekliler piyasaya çıktı.[21] The Documentary albümü, Billboard 200 listesine zirveden giriş yaptı ve Amerika Birleşik Devletleri'nde 2005 yılının en çok satan onuncu albümü oldu.[kaynak belirtilmeli] Ayrıca, Birleşik Krallık listesine yedi numaradan giriş yaptı ve dünya çapında beş milyondan fazla kopya sattı.[22]
Eazy-E'nin oğlu genç rapçi Lil' Eazy-E, The Game ile bir kavgaya başladı. İkili, önceleri yakın iş birliği içindeydiler ve birlikte müzik yapıyorlardı. Lil' Eazy-E, rapçiye babasının ismini kötüye kullanmasından duyduğu öfkeyi anlatan bir diss attı. The Game, "120 Bars" şarkısıyla cevap verdi ve Lil' Eazy-E'nin şarkı sözlerini kendi yazmadığını iddia etti.[23] Bununla birlikte, aynı şarkıda onun babasına duyduğu derin saygıdan dolayı böyle bir kavgaya girmeyeceğini de ifade etti. Lil' Eazy-E, "They Know Me" adlı şarkıyla karşılık verdi. 30 Ekim 2006'da, bir radyo programına katıldı ve Lil' Eazy-E ile aralarındaki kavganın sona erdiğini ifade etti.
2005 yılı başında The Game, G-Unit ile bir kavgaya başladı. The Game'in ilk albümü yayımlanmadan önce ve bu kavga ortaya çıkmadan önce, The Game ile 50 Cent arasında bir gerginlik vardı.[24] The Documentary albümünün çıkmasından kısa süre sonra 50 Cent, The Game'i G-Unit'ten çıkardı.
50 Cent, albümdeki şarkılardan altısını kendisi yazdığını iddia etti, ancak The Game bunu yalanladı. Bu anlaşmazlık sırasında, The Game'in arkadaşlarından biri New York'taki Hot 97 stüdyosu çıkışında vuruldu.[25] İkili arasındaki durum ortaya çıktıktan sonra, 50 Cent ve The Game bir basın açıklaması yaptılar ve uzlaştıklarını duyurdular.[26] Durum görünüşte iyiydi,[27] ancak G-Unit, The Game ile kavgaya devam etti ve kendilerinin desteği olmadan onun ikinci albümüyle hit olamayacağını iddia etti. The Game, Summer Jam konseri sırasında G-Unot adında bir boykot başlattı.[28]
Summer Jam performansından sonra The Game, Roc-A-Fella'yı hedef alan You Know What It Is Vol. 3 adında bir mixtape çıkardı ve bu mixtape'teki "300 Bars and Runnin'" adında bir şarkıyla G-Unit'e de diss attı. 50 Cent "Piggy Bank" video klibiyle karşılık verdi. Video klipte The Game, Mr. Potato Head bebeği şeklindeydi ve 50'nin diğer rakiplerinin de parodileri yer aldı.[29] The Game iki mixtape daha çıkardı: Ghost Unit ve Stop Snitchin, Stop Lyin.
50 Cent'in cevabı "Not Rich, Still Lyin'" oldu ve bu şarkıda The Game ile alay etti.[30] G-Unit, çeşitli mixtape'lerle The Game'e saldırmaya devam etti ve G-Unit yeni üyesi Spider Loc da The Game'e diss atmaya başladı. The Game, "240 Bars (Spider Joke)" şarkısıyla cevap etti. Şarkı, Spider Loc'un yanı sıra Tony Yayo ve rap grubu M.O.P.'yi de hedef aldı.[30]
Ekim 2006'da The Game, 50 Cent'e bir barış anlaşması önerdi, ancak hemen cevap gelmedi.[31] Fakat, birkaç gün sonra Power 106'da bu barış anlaşmasının bir gün için teklif edildiğini ifade etti.[32] The Game, Doctor's Advocate albümündeki birkaç şarkıda kavganın bittiğini söyledi. Ancak, Tony Yayo'nun Czar Entertainment CEO'su Jimmy Rosemond'un on dört yaşındaki oğlunu tokatladığı iddiaları sonrasında kavga alevlendi ve The Game, You Know What It Is Vol. 4 mixtape'indeki "Body Bags" şarkısıyla karşılık verdi.[33] Young Buck'ın G-Unit'ten uzaklaştırılması sonrasında, The Game ve Young Buck çeşitli röportajlarda aralarında bir sorun olmadığını ifade ettiler. Bir röportajda Young Buck, The Game'in desteğinden haberdar olduğunu ve Lloyd Banks ile Tony Yayo'nun ona ulaşmadıklarını ifade etti.[34]
50 Cent ile anlaşmazlığından dolayı The Game, Aftermath Entertainment şirketinden ayrıldı ve 2006 yazında G-Unit ile yaptığı sözleşmeden doğan yükümlülüklerini sonlandırmak amacıyla Geffen Records şirketiyle anlaşma imzaladı. Rapçinin ikinci stüdyo albümü Doctor's Advocate, 14 Kasım 2006'da piyasaya sürüldü. Ayrıca The Game, kendi şirketi The Black Wall Street Records ile de çalıştı. The Game, XXL dergisinin Kasım ayı röportajında Dr. Dre'nin albümün prodüksiyonuyla ilgilendiğini ifade etmişti.[35] Ancak Eylül ayında (XXL röportajı yapıldıktan sonra) Power 105 adlı bir radyo istasyonuna konuşan The Game, Dr. Dre'nin albümdeki hiçbir parçanın prodüktörü olmadığını açıkladı.[36] Ancak ilerleyen haftalarda Dr. Dre prodüksiyonu olan birkaç The Game şarkısı internete sızdırıldı ve bu şarkıların neden albüme konulmadığı hakkında da yorum yapılmadı. Albüm, piyasaya sürüldüğü ilk hafta 358.000 kopya sattı ve ABD Billboard 200 listesine bir numaradan giriş yaptı.[37]
San Francisco Körfez Bölgesi rapçisi Yukmouth, The Game ile bir gece kulübünde tanıştı. The Game, Yukmouth'un Luniz üyesiyken kaydettiği bir şarkı olan "I Got 5 on It" parçasının altyapısı üzerine Yukmouth'u hedef alan bir diss şarkı yazdı.[38] Yukmouth, The Game'in Change of Heart'ta yer almasıyla alay eden bir şarkıyla cevap verdi. İkili, barışmayı ve birlikte "Peace" adında bir şarkı yapmayı denedi. Ancak anlaşmazlık sürdü ve The Game, "Peace" şarkısındaki kendi seslendirdiği verse'de Yukmouth'a saldırdı. (verse'lerini ayrı ayrı kaydetmişlerdi.)[39]
Mayıs 2007'de The Game, LAX adını taşıyan üçüncü stüdyo albümünün sonuncu albümü olacağını açıkladı.[40] "Game's Pain" parçası albümün ilk teklisi oldu.[41]
LAX 22 Ağustos 2008'de yayımlandı ve The Game, bunun son albümü olacağını doğruladı. Keyshia Cole vokalli "Game's Pain", Lil Wayne vokalli "My Life", Travis Barker vokalli "Dope Boys" ve Ne-Yo vokalli "Camera Phone" parçaları tekli olarak yayımlandı. Albüm, Billboard 200 listesine iki numaradan giriş yaptı.[42]
5 Şubat 2009'da The Game, Seattle'dan yayın yapan KUBE 93 radyosunda bir programa bağlandı. 50 Cent ve Rick Ross arasındaki anlaşmazlık sorulduğunda The Game, 50 Cent'ten yana olduğunu ve Rick Ross için işlerin iyi görünmediğini söyledi. Bununla birlikte, Rick Ross'a bu durumdan kurtulması için yardım etmeyi de önerdi.[43]
Mayıs 2009'da The Game, The R.E.D. Album adındaki yeni albümü üzerinde çalışmaya başladığını açıkladı. Sonraki aylarda Timbaland, DJ Premier, Polow da Don ve Kanye West ile çalıştığını da doğruladı.[44][45] The Game, Michael Jackson'ın ölümünün ertesi günü, 26 Haziran 2009'da, onun anısına "Better on the Other Side" adında bir şarkı yayınladı. Diddy, Mario Winans, Chris Brown, Polow da Don, Usher ve Boyz II Men parçaya katkıda bulundu. Birkaç gün sonra The Game, 50 Cent ve Interscope Records'tan özür dileyerek 50 Cent ve G-Unit'le arasındaki kavgaya resmî olarak noktayı koydu.[46]
| Yıl | Başlık | Rolü | Notlar |
|---|---|---|---|
| 2004 | Grand Theft Auto: San Andreas | B-Dup | video oyunu, yalnızca ses |
| Life in a Day: The DVD | kendisi | küçük rol | |
| 2005 | The Documentary DVD | kendisi | |
| Beef 3 | kendisi | küçük rol | |
| 2006 | Stop Snitchin, Stop Lyin' DVD | kendisi | |
| Waist Deep | Big Meat | ||
| Doctor's Advocate DVD | kendisi | ||
| 2007 | Def Jam: Icon | kendisi | video oyunu, yalnızca ses |
| Tournament of Dreams | — | ||
| Beef 4 | kendisi | küçük rol | |
| 2008 | Street Kings | Grill | |
| Belly 2: Millionaire Boyz Club | G | ||
| Life After the Math | kendisi | ||
| 2009 | House Arrest | — | |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
